Veel ophef was er al over dit boek. Blijkbaar was het bij Vitesse niet zo goed gevallen. Daardoor natuurlijk extra interessant. In het voorwoord wordt dit boek vergeleken met de boeken van Kees ’t Hart over Heerenveen en Hugo Borst over Feyenoord. Ik ben bang dat ik de vergelijking niet helemaal terecht vind.

Ik vond dit boek namelijk erg leuk om te lezen, maar de kwaliteit van de twee al genoemde titels is gewoon erg moeilijk te evenaren. Daarbij ligt een club als Vitesse gewoon iets te ver van mij af om met er erg druk over te maken. Desalniettemin is het erg interessant om te zien hoe het er aan toegaat bij de club die tien jaar geleden een rol voor zichzelf zag, die AZ ondertussen heeft opgepakt, de subtopper die zich tussen de traditionele topclubs worstelt.

Van Roosmalen is een supporter, maar is voor een jaar de man die de club op de voet volgt. Met een relativeringsvermogen dat vele supporters niet hebben, is hij de juiste man voor dit boek. Hij weet genoeg van de club, kent vele mensen, maar houdt toch iets afstand. Dat Vitesse het dit seizoen beroerd doet, maakt het boek natuurlijk alleen maar een stuk beter (en eenvoudiger te schrijven). De titel ‘Je hebt het niet van mij’ geeft al aan in welke sfeer de schrijver is beland. Eredivisievoetbal lijkt soms veel op een slechte soap, de organisatie heeft veel weg van een amateurclubje met wat vrijwilligers, de voetballers hebben, vanzelfsprekend, te grote ego’s en Van Roosmalen schrijft het allemaal op. Leuk. ( )