De nog jonge schrijver van Goudakkers illusiën - Marcellus Emants werd den 12den Augustus 1848 geboren - heeft, al is hij geen veelschrijver en al gunt hij zich den tijd voor zijn letterkundigen arbeid, onze letterkunde reeds met menig geschrift verrijkt. Hij schreef, behalve een paar tooneelstukken, twee groote epische gedichten (Lilith en Godenschemering), twee reisbeschrijvingen (Reis door Zweden en Langs den Nijl), en twee bundels, welke tot het gebied der novelle behooren (Monaco en Een drietal Novellen). In elk van de drie laatstgenoemde kunstsoorten gaf hij iets voortreffelijks. Godenschemering, waarin voor de diepste kunstopvatting de schoonste kunstvorm gevonden werd, Reis door Zweden, waarin Emants' gaaf van opmerken en zijn talent van schilderen hem uitmuntende bladzijden in de pen gaven, en Monaco, waarin hij met vaste hand een drietal goed geslaagde typen schetste, behooren, wat men ook tegen des schrijvers levensopvatting in het midden hebbe te brengen, tot het beste wat de jongere generatie ons heeft geschonken.

Indien wij, na de lezing van Goudakkers illusiën, tot de overtuiging waren gekomen dat dit verhaal van den begaafden auteur zich bij genoemde werken waardig aansloot, wij zouden ons zeker gehaast hebben het in onze kroniek aan te kondigen. Thans -
[p. 195]

wij bekennen het gaarne - heeft onze waardeering van Emants' talent ons tegen die aankondiging zóó doen opzien, dat wij haar van maand tot maand verschoven. Een slechte tactiek, in het voorbijgaan gezegd, en die wij aan niemand ter navolging aanbevelen. (uit: De Gids, 1885) ( )