Wordt niet misleid door mijn magere quotering: ik ben 100% voorstander van het doorbreken van stereotypen, en zeker als het om gender gaat. Mijn verwachtingen lagen echt hoog bij dit boek: eindelijk zou de mannelijke blik die minstens 100 jaar lang overheersend was in de archeologie doorbroken worden, en eindelijk zou de ongetwijfeld fundamentele plaats van de vrouw in de prehistorie tot zijn recht komen. Helaas, pindakaas, maken de auteurs hun belofte helemaal niet waar.
Wat ze zeker goed doen, is aantonen hoe in populaire historische voorstellingen uit de 19de en de eerste helft van de 20ste eeuw een bijna uitsluitend mannelijk georiënteerd beeld is geschetst van het leven van de prehistorische mens. Wie oud genoeg is, herinnert zich nog wel de stereotype voorstellingen. Maar het is dan nog wel een andere stap om ondubbelzinnig aan te tonen wat dan wel de rol en de inbreng van vrouwen in de prehistorie was. Want laat ons eerlijk zijn: de fossiele vondsten, zowel van menselijke resten, als van hun artefacten (in de ruime zin van het woord) laten dat zo goed als niet toe.
Toch houden de auteurs obsessief vast aan hun engagement om die vrouwelijke rol te benadrukken. Ze overlopen thematisch zowat alle aspecten van wat bekend is van het leven van de homo/lady sapiens in de periode van ca 40.000 tot ca 10.000 BP. En telkens weer blijkt dat de bestaande vondsten amper duidelijkheid verschaffen over de rolverdeling tussen man en vrouw. Overvloedig zijn de passages waarin dit benadrukt wordt. Maar in de finale paragraaf wordt dan plots, tegen de voorgaande redenering in, volgehouden dat nu bewezen is dat de vrouw deze of gene taak zeker ook uitgeoefend moet hebben.
Indirect levert dit boek een redelijk interessante schets van het leven van de prehistorische mens, maar de ambitieuze ondertitel wordt helemaal niet waargemaakt, integendeel. Meer bewijsplaatsen in mijn History account op Goodreads: https://www.goodreads.com/review/show/4652734353 ( )