Persoonlijk verslag van de voormalig NOS-correspondent over de veranderingen in het Verenigd Koninkrijk sinds de brexit ( )

Tim de Wit is bij velen bekend als de Groot-Brittannië verslaggever van de NOS. De jaren van zijn correspondentschap (2014-2021) vielen toevallig samen met die van de Brexit, waardoor hij zeer regelmatig op televisie te zien was en zelfs de bijnaam ‘mister Brexit’ kreeg. Daarnaast schoof hij ook vaak aan bij talkshows, waar hij toelichting gaf op alles wat maar met Groot-Brittannië te maken had, van het koningshuis tot aan de Brexit en van de Britse corona-aanpak tot aan aanslagen en de brand in Grenfell Tower. Zijn correspondentschap stopte in de zomer van 2021, en net als vele andere buitenlandcorrespondenten markeerde hij dat moment met een boek over zijn ervaringen.

Zo makkelijk als hij praat (of beter gezegd: lijkt te praten, want in zijn boek beschrijft hij juist ook hoe enorm hij in het begin tegen zijn TV-optredens opzag), zo gemakkelijk lijkt hij ook te schrijven. Ook daar bedriegt de schijn waarschijnlijk. Iets makkelijk en lekker leesbaar schrijven is vaak moeilijker dan je denkt. In Wankel koninkrijk neemt de Wit je nog eens mee in zijn correspondentschap. Het zijn deels persoonlijke verhalen, bijvoorbeeld over zijn initiële camera-angst, over zijn bezoek aan de Britse koningin en hoe Arjen Lubach de spot met hem dreef, over zijn cricket-team en over zijn vele dates. Maar deels ook is het een overkoepelende analyse van de Britse politiek ten tijde van Brexit, iets wat hij waarschijnlijk nooit goed kwijt heeft gekund in zijn reportages van maximaal 1 of 2 minuten in het journaal.

Het is een boek dat makkelijk wegleest en veel interessante onderwerpen aanstipt. Toch draait het bovenal - opnieuw - om de Brexit. Juist die Brexit waar de Wit steeds maar weer mee geassocieerd wordt! Je zou denken dat een boek hem ruimte biedt om het ook eens over iets anders te hebben of een andere invalshoek te kiezen. Onwillekeurig springen ook een paar andere boeken van buitenlandcorrespondenten in gedachten (zoals dat van Bram Vermeulen, of, al wat langer geleden Ineke Holtwijk) die er een heel andere draai aan gaven. Een beetje een gemiste kans dus, maar evengoed een aanrader voor wie weer eens alle Brexit-zaken op een rijtje wil zien. ( )