Kurze Inhaltsangabe
Der Bienenzüchter Sergej lebt im Donbass, wo ukrainische Kämpfer und prorussische Separatisten Tag für Tag aufeinander schiessen. Er überlebt nach dem Motto: Nichts hören, nichts sehen – sich raushalten. Ihn interessiert nur das Wohlergehen seiner Bienen. Denn während der Mensch für Zerstörung sorgt, herrscht bei ihnen eine weise Ordnung. Eines Frühlings bricht er auf: Er will die Bienen dorthin bringen, wo sie in Ruhe Nektar sammeln können. ( )

Grijze bijen (geschreven in 2018) speelt zich af in 2017, de Maidan-revolutie en Krim-annexatie is dan al drie jaar bezig. Hoofdpersonage Sergejitsj, een vijftigjarige, vroeg gepensioneerde mijninspecteur en bijenhouder is achtergebleven in z'n dorp in de Donbas. Het dorp ligt in de ‘grijze zone’, het niemandsland tussen de frontlinies van de separatisten en het Oekraïense leger, het dorp is verlaten, er is geen stroom, geen voedsel. Enkel Pasja, een vriend/vijand van Sergei woont er nog. Ze zoeken elkaar geregeld op en drinken samen veel zelfgestookte vodka.Na de winter verlaat Sergej met z'n 6 bijenkasten het oorlogsgebied op zoek naar een goede plaats voor z'n bijen. Honing is immers z'n eruilmiddel voor voedsel. Hij vertrekt met z'n auto en bijen naar de Krim. Wat volgt is een schitterende roadnovel. De oorlog is zeer tastbaar en dreigend aanwezig. Sommige passages zijn hilarisch, Grijze bijen geeft een goede kijk op de oorlog dia vandaag nog steeds in alle hevigheid woedt. ( )

A book club pick

The flow of language is like the slow flow of a river over stones – gurgling gurgling, gurgling. It took me a while to get into the rhythm, and I spent the first couple of chapters wondering “do I like this, yes, no, yes, no, yes?” Once I found the key to the book (or vise versa), I couldn’t stop.

The book goes deeper than a story of human resilience and survival under horrible circumstances – you see people getting used to war, getting used to an abnormal reality that becomes the norm. That is why the main character’s dreams and nightmares are so prominent, I think. When your life, your reality is taken away from you, what is real?

Parts of Grey Bees seem almost pastoral and cozy, with absurdities lurking in the background. The coziness makes the hell just waiting to be unleashed on every page even more terrifying. Sometimes you catch glimpses of the monsters of hell, sometimes they show their teeth, and sometimes they bite. This is brilliantly done.

The structure of the novel is Everyman’s version of a hero’s journey, with shadows and reflections of the Odyssey. The story is circular – Sergey is back where he started by the end. And hell is still there.

The more I think about Grey Bees after finishing it, the more things I find to think about.
( )

Sergei has a special interest in bees, and that's what he's all about. Sympathetic, but had higher expectations. ( )

https://shawjonathan.com/2023/10/19/andrey-kurkovs-grey-bees-at-the-book-group/ ( )