In which the renowned curmudgeon traveller takes on Mexico. I've enjoyed many of Theroux's books through the years, but to me he's off his game a trifle here. The book begins with a round trip along the country's border with the United States, from whence he proceeds to travel southward to its deep south. When Theroux is out there on the street meeting the common man, the book is as good, at least almost, as anything he's ever written. There's too much soapboxing, however, as he laments the plight of the migrant, Mexico's disappeared students, and the country's indigenes. Although it is difficult to argue too much with Theroux's viewpoint on these matters, political analysis is not, I think, what readers want or expect from Theroux, and in any case all these hard luck stories are pretty repetitive. Another waste of space here is his detailed account of a month in Mexico City "teaching a class" which would be interesting if that were what he was actually doing, but for mine it resembled more closely a think tank with the great and good from Mexican journalism lucubrating on the nation's difficulties. I could have done without the longish spell of literary criticism wherein he blasts away at the literary reputation of a parcel of Mexican novelists you probably have never heard of, and even appends a short story of his own. Good in parts, but at bottom a curate's egg, and an extremely long one at that. ( )

Ook al zijn zijn romans best de moeite waard (Mosquito coast!), de reisboeken van Theroux zijn toch echt een klasse apart. De reden voor zijn schrijverschap. Zijn nieuwste boek verhaalt over een reis door het buurland Mexico. En zelfs voor een fan is dat verhaal verrassend mooi. Het lijkt wel of hij nu, op hogere leeftijd, misschien door iets meer reflectie, levenswijsheid, nog scherper, nog politiek gemotiveerder, nog menselijker wordt. Het komt het boek zeker ten goede.

Twintig jaar geleden passeerde ik zelf de grens vanaf Texas om vijf weken later via Belize het land weer te verlaten. Prachtig land, schitterende cultuur, heerlijk eten, aardige mensen. Natuurlijk was ik benieuwd naar de overlap van onze trektochten. In het kort: die was erg beperkt. Hoe verder ik in het boek vorderde, hoe meer ik doorhad dat het heel goed is opgebouwd, de reis had echt een doel. Niet zoals ik zelf reisde, Theroux ook in diverse boeken: kijken wat je tegenkomt en daar dan je reis op aanpassen, maar een plan om het land te leren kennen, een visie waar je naar toe gaat om het verhaal te laten kloppen.

Het boek is opgedeeld in vijf delen, waarvan het laatste deel de terugreis erg kort is, een afsluiter, een manier om het boek ten einde te brengen. In de andere vier zien we dat Theroux niet willekeurig rondreist, maar probeert om niet het geijkte pad te volgen, zonder als backpacker toch langs toeristische hoogtepunten te trekken. Hij mist de Barrancas del Cobre, Teotihuacan en zo ongeveer heel Yucatan. Hij negeert steden als Guadelajara en Guanajuato. Doet de kust in de ban. Hij is geen toerist, zelfs nauwelijks reiziger, het meest is hij onderzoeker.

Zijn keuze voor zijn eigen auto maakt het voor hem eenvoudiger om te gaan waar hij wil, al wordt hij door velen gewaarschuwd om het niet te doen of om steden/provincies te mijden waar het te gevaarlijk voor hem zou zijn. Hij begint meteen met het actuele onderwerp de grens. Honderden kilometers rijdt hij langs de grens, wipt er tientallen keer over heen, in beide richtingen. De muur van Tromp is nog niet klaar. Hij ziet waar de grens simpel te passeren is, hij spreekt degenen die het dagelijks doen, legaal. De grensstreek waar ze decennia met elkaar leven, waar beide kanten weten dat ze elkaar nodig hebben.

In de hoofdstad wordt hij ingehuurd als gastdocent, al zijn zijn studenten niet perse op zoek naar hulp, zij werken al als journalist, hebben boeken gepubliceerd, hebben zelfs prijzen gewonnen. De workshops zijn ook voor hemzelf inspirerend, in twee weken leert hij de wereldstad kennen, maakt nieuwe vrienden, maar vooral leert hij het land kennen, begrijpt hij Mexico steeds beter.

In Oaxaca wordt zijn bezoek steeds politieker. Deze armoedige provincie kent veel problemen, hij bezoekt kleine dorpjes waar het gemiddeld inkomen op Afrikaans niveau is. Waar Spaans de tweede taal is. Waar een opleiding luxe is, waar de ‘struggle for life’ erg actueel is. Hier ziet hij om zich heen wat hij in Mexico d.f. al leerde. Hij volgt een cursus Spaans om zich beter te kunnen uitdrukken.

Als laatste gaat hij naar Chiapas. Daar waar een kwart eeuw geleden de Zapatistas in opstand kwamen. En ook daar ziet hij het verschil tussen hoe het gaat en hoe het zou kunnen. Door zijn nieuwe contacten is hij uitgenodigd op het congres waar ook de beroemde, volgens sommigen beruchte, Subcomandante Marcos zal verschijnen. En niet alleen mag hij als buitenstaander daarbij zijn, maar hij mag er ook spreken. Het is de climax van het boek, waar Theroux zich overduidelijk uitspreekt. Hij bewondert Subcomandante Marcos, hij is het eens met diens gedachtegang. Hij veroordeelt het neoliberalisme, hij staat aan de kant van de gewone man. Mexico blijkt een prachtig land, maar alle problemen die er al honderden jaren spelen, bepalen mede het wereldbeeld van Theroux. Daarmee wordt het reisboek ook een politiek statement, een opinie-essay, een persoonlijk verslag. En dat allemaal in een enkel boek. In een land waar je nog maanden kunt rondreizen en allerlei andere dingen kunt zien en doen, allerlei conclusies kunt trekken.

Theroux is niet meer de jongste, een reis als deze zal niet vaak meer voorkomen. Laten we hopen dat hij nog een aantal mooie reizen kan maken, al was het maar omdat wij fans graag nog iets nieuws zouden willen lezen.

Mexico is een prachtig land, waar vele verhalen over te schrijven zijn. Als het boek een bibliografie zou hebben, zou je zonder twijfel honderden relevante boeken kunnen lezen, tientallen heeft Theroux er ook daadwerkelijk gelezen en gebruikt in dit boek. Mexico kan gevaarlijk zijn, het land heeft erg veel problemen. Voor de doorsnee toerist zijn die niet zichtbaar, maar voor een goede reiziger is het al mogelijk om voorbij de façade te kijken. Theroux was niet op reis, hij wilde het land begrijpen. Of dat helemaal gelukt is, mag worden betwijfeld, maar het leverde in ieder geval een geweldig boek op.
( )

Read the 2-3 star reviews before reading this book. Theroux’ undeniable talent as a writer is too often marred by his narcissism and arrogance. Also, please don’t think you have a clear understanding of the complexities of Mexican politics, it’s relations to the US or true insights into its culture, after reading this book.

What really ticked me off was his critique of Mexican writers whom he claimed looked outward, instead of going into the countryside, like he did. He also praised his own clear and truthful writing about harsh reality as opposed to their romantic escapism through “magical realism”.

The irony is that Theroux does not live up to his own ideals. He totally romanticizes the Zapatistas and their leader subcommandante Marcos. His admiration is understandable. Unlike most revolutionaries the Zapatistas have neither cashed out, Animal Farm style, nor created a 1984 dystopia. But after 25 years the brutal and harsh truth is that the Zapatistas have had only marginal impact on the plight of indigenous people, on the poverty of Chiapas, and the corruption of Mexico’s government.

Marcos reminds me of an ultra Orthodox rabbi who urges his youthful followers to lead a life of almost impossible austerity, to turn their back on the modern world, only to be disappointed when he discovers their favorite music is Reggaeton!

By contrast to them, their namesake Zapata engaged with the reality of Mexican life and politics. Personally, I admire the emotional truths of magical realism, which are deeply informed by ancient lived reality, far more than the flowery rhetoric of Zapatista idealism, disconnected from the world we live in. ( )

it was good to see that Theroux went beyond the border to discover Mexico. An excellent travel writer no matter where he goes and a writer whose opinions are generally trustworthy, he travels essentially the length and breadth of the country and does a good job of avoiding most Americans while doing so. Finished 19.08.20. ( )

Absolutely fascinating account of the country of Mexico, from the border to the far south; from the urban Mexico City to the most remote village in the mountains. Paul Theroux has traveled the world. He took off in his car alone to follow the border between the US and Mexico; he saw both sides. From there he traveled south. He met with ordinary people, stayed in ordinary places, and wrote about his experiences--several that could be considered frightening. This is a view of Mexico from the eyes of an ordinary traveler told with vivid writing, I couldn't help but want to read more. In many cases, I kept my phone nearby to look up images, names, and maps. I never understood the affect NAFTA had on Mexico, now I have some idea. I never really understood why so many wanted to come to the US; now I have some idea--and not always what I have been led to believe.

I loved this book. The only reason I took a half-star away was a few of the times Theroux would get off on a tangent about literature, writing, or some other idea. However, this made me definitely want to read more of his work. I've been a few places in Mexico, but never like this. The only thing that would have enhanced the book would have been maps and more pictures. (There are a few, but I wanted more). ( )