King Kong Theorie. Door: Virginie Despentes.

Wow, wat een boek. Wat een mokerslag. Voor het eerst verschenen in 2006 maar nu voor ons beschikbaar dankzij de Publieke Ruimte serie van De Geus.

Hoewel het boek al redelijk oud is heeft het nog niets van zijn kracht, waarde, relevatie verloren. -Ik ben wel benieuwd hoe een geüpdatete versie anno 2023 zou klinken. - Qua onverbloemde, krachtige, rauwe schrijfstijl doet het me wat denken aan het Zelfverwoestingsboek van Marian Donner. Maar in dit geval gaat het om een uber feministisch manifest, wat ook op de cover staat.

Despentes neemt geen blad voor de mond, wikt en weegt niet; ze knalt alles op een punkrock manier op het papier. Ze smijt de onverbloemde waarheid, haar waarheid, recht in je gezicht. Haar waarheid zou trouwens best wel eens dé waarheid kunnen zijn. Al dacht ik met mijn best feministische blik anders over bijvoorbeeld porno, prostitutie, verkrachting voor ik dit boek las.

Het verschil met andere boeken/essays die ik over deze onderwerpen las is dat Despentes ervaringsdeskundige is én heeft besloten om eerlijk haar verhaal te vertellen. Ze kijkt met een open blik, diep in haar ziel, hart en hoofd en toont ons (de donkerte) die ze daar tegenkomt. Mannen komen er niet goed vanaf. Toch de mannen die niet willen veranderen en star vasthouden aan ons opgelegde clichés en waardeoordelen.

King Kong Theorie is een boek voor mannen én vrouwen, en alles daartussen in en omheen. Het geeft een (best donkere) heel boeiende inkijk in hoe wij de wereld hebben vormgegeven, wat eraan scheelt en wat er nodig is voor een radicaal, feministische ommekeer. Een ommekeer die ons allemaal tot gelukkigere, bevrijde mensen omvormt! Lees dit manifest, je zal nooit meer dezelfde zijn en dat is goed nieuws! ( )

Laura - Agost 23

Provocative, as promised. ( )

This book makes me want to run outside and scream at the top of my lungs. It makes me want to tie men's shoelaces together and guffaw as I watch them fall over. It makes me want to put on a short skirt and flirt with men only to end up kissing their girlfriends. It makes me want to throw something while laughing maniacally.

There are a few small instances where race is brought into the conversation, and it's not done well. At all. And the text didn't require race at those moments either, so to have dropped in a line or two, or in one case to show a very poor grasp of Audre Lorde's work, felt very disjointed and misguided. That is the reason this isn't five stars. ( )

I can't see myself reading this for many different reasons, so here's leynes's review that brought this book and this author to my attention.

Maybe someday I will be ready for it.