Op historische gegevens gebaseerd relaas van de levens van twee Afrikaanse prinsen die in 1837 naar Nederland werden ontvoerd.

Op historische gegevens gebaseerd relaas van de levens van twee Afrikaanse prinsen die in 1837 naar Nederland werden ontvoerd.

De belevenissen van een prins uit Afrika in Nederland. Goed geschreven, maar wel erg sterk vanuit de Nederlandse context. Je kunt de neger als het ware vervangen door een arbeiderszoon en dan verandert het verhaal nauwelijks. Halverwege is er ook een inzinking, het wordt dan wel erg voorspelbaar. Maar het tweede deel is daarna toch weer sterk opgepakt en doorgezet. ( )

Romans die zwarte pagina's in de eigen geschiedenisboeken beschrijven, de vinger leggen op zere plekken waar het gaat om imago van beste jongetje van de klas te zijn, koopman èn dominee te spelen, prikkelen en ontroeren. Afgelopen week las ik de debuutroman vna Arthur Japin uit 1997, De zwarte met het witte hart. 10 jaar onderzoek ging vooraf aan het uitbrengen van het in de huid van Kwasi Boachi en zijn neef Kwame, twee Afrikaanse Ashanti prinsjes die in 1837 aan koning Willem I werden 'geschonken' als onderpand voor de illegale slavenhandel van de Nederlandse regering. Racisme, structurele achterstelling en in opdracht van de regering onthouden van een zelfstandige positie. En dat ondanks een gedegen scholing in Delft, indiensttreding van het Nederlandse leger, mijnbouw voor de Staat willen verbeteren en ten leste het beheren van een koffieplantage in wat nu Indonesië heet. Japin beschrijft het levensverhaal in flash back vanuit de ogen van de bejaarde Kwasi die in 1900 nadat verbouwen van koffie voor thee is ingeruild terug op de 2 buitengewone levens. De bijzondere band als 'vorstenzonen' met de Oranjes, het volledig ondergaan in vaderlandsliefde voor Nederland, daardoor verstoten worden door de eigen volksgenoten aan de Goudkust en het pas op hoogbejaarde leeftijd ontdekken, welk sinister complot de Nederlandse regering tientallen jaren met succes heeft gesmeed. De pesterijen op school, de sinterklaasviering bij de Oranjes en de bejegening in de Delftse kerken en met Cornelius de Groot in de Oost, het zijn slechts enkele, markante, uitingen van hoe 'normaal' racisme kan zijn. Na uitgave van de roman is er veel gebeurd. Er zijn vertalingen van het boek verschenen, toneel- en muziekuitvoeringen gemaakt. Japin is met prijzen overladen en heeft wereldwijd een podium gekregen om het verhaal van de prinsen, de Zwarte Hollanders en het terugbrengen van het hoofd van vorst Badu Bonsu II vanuit het LUMC naar Ghana. Geen schoonheidsprijs voor ons volk, prijzenswaardig is de verwoording in brieven, conversaties en schildering van de tijdgeest door Japin. ( )

(vrij naar achterflap van het boek): In 1837 worden twee Afrikaanse prinsjes, Kwasi en Kwame, geschonken aan Willem I. ... Terwijl Kwasi zich uit alle macht aanpast en een echte Nederlander wil worden, vecht Kwame om zijn Afrikaanse identiteit te behouden. Aan het begin van de 20ste eeuw kijkt de bejaarde prins Kwasi Boachi vanaf zijn Javaanse theeplantage terug op hun buitengewone leven ... ( )