"Zeik" lijkt mij een treffende titel... lauwe zeik nog wel. Brusselmans zevert pagina na pagina vol met grappen te flauw om het humor te noemen, ongein van Herman. Het is als een dun moppenboekje, waar iedere nieuwe pagina dezelfde mop in een andere setting herhaald wordt. Het speelt allemaal in 1961 zo benadrukt Brusselmans (1957) in deze zogenaamd satirische thriller - 1961 het jaar waarin de schrijver is blijven hangen in zijn pies- en poepfase...? Neen, denk ik. De reden dat Brusselmans de nieuwe tijd uit de weg gaat in zijn roman is makzucht. Erg makkelijk maakt hij zich van het schrijverschap af, geen research, geen techniek, geen moderne communicatie, whatsapp, sms, geen moderne lagen, geen hedendaagse beschouwingen: slechts de flow van vuige zinnen (zo kom je dan aan twee boeken per jaar).
Hij verstaat de kunst van snel schrijven, het is een verdienste, zeker ook vanuit de marketing bekeken (de meeste kranten, alle talkshows haalde Brusselmans). Te gek, een recensent van het NRC Handelsblad waardeerde dit boekje zelfs met 4 sterren (mijn reden de man niet meer serieus te nemen) in de vaart van het mediaspektakel al papegaaiend dat dit satire is.
Ik geef toe dat ik een aantal uren verprutst heb. ( )