De Rode Ridder en de uitverkorene, Allis, bereiken de stad Véras. Niet dat men daar echt op hen te wachten zit en was het niet omwille van een "toevallige" ontmoeting met een Perzisch tapijtenhandelaar, hun verblijf zou ook maar van korte duur geweest zijn. Allis wordt ontvoerd en onze held zal de ganse stad op stelten zetten om haar terug te vinden.
Een eenvoudig, maar onderhoudend verhaal. Enkele leuke en zelfs hilarische situaties en een stevige scheut actie. Aangezien het hier een kinderboek (of jeugdboek?) betreft, is de taal en stijl relatief simpel gehouden. Elke zin begint op een nieuwe regel en woordsplitsing is volledig uit den boze. Hierdoor komt de bladspiegel wat mij betreft wel slordig over. Aangezien het verhaal en niet de vorm centraal hoort te staan, ga ik hier niet over zeuren.
Het is nog wel even wennen aan de Rode Ridder nieuwe stijl. Waar is de zelfzekere en daadkrachtige Johan zoals hij door Leopold Vermeiren in het leven geroepen werd? Dit is ook geen vervolg op de oude reeks maar een reboot. En we hebben ook niet te klagen. Onze Johan is een echte man. Hij schermutselt er duchtig op los en bij een van deze schermutselingen breekt men enkele van zijn ribben. Dit weerhoudt hem er echter niet van om een paar uurtjes later (bladzijden) in echte Errol Flynn-stijl opnieuw te bakkeleien en zonder een krimp slagen en stompen in ontvangst te nemen. Wat zijn wij toch watjes!
Dat de Pers zijn zoon Jasper noemt...
De cover door Randy Gallegos is behoorlijk, maar ik geef toe dat ik wat de geïllustreerde RR betreft, nog steeds aan Karel Biddeloo denk.
De weg naar Camelot is nog lang en zeker nu ook de booswicht Malfrat in Véras gespot werd.
Ook al behoor ik niet tot de doelgroep, toch kijk ik reeds uit naar het volgende deel (net als heel wat vaders, grootvaders en rare tisten zoals ik die constant door nostalgie overmand worden). ( )