Boek speelt zich af in een gebied vlak bij mijn woonplaats Toch had ik nimmer van deze misdaad gehoord.

Boek las wel wat moeilijk, omdat de auteur hiervan naar mijn mening te veel zijwegen bewandelde. Ik begrijp dat het een moeilijk iets is, zeker nu het bijna 70 jaar later nog steeds een groot geheim is in het dorp. ( )

Overdaad schaadt, zo ook in dit boek. Brokken behandelt elke van de tientallen personen alsof het de hoofdpersoon is en gaat hiermee door tot aan de laatste bladzijden: afkomst, jeugd, woonomgeving, ouders, werkkring, oorlogstijd etc. Het gevolg is dat het interessante en spannende verhaal verzuipt in alle informatie die de lezer over zich heen krijgt. Op eenderde moest ik even opnieuw beginnen: spoor bijster. ( )

Boek niet uitgelezen, echt saai ( )

Wat een boek. Hoe slecht kan je eigenlijk schrijven? Jezelf in 2 zinnen tegenspreken, zoals "... sprak aardig Nederlands, kon zich in ieder geval verstaanbaar maken, ondanks de fouten en de vaak te letterlijk vertaalde Duitse uitdrukkingen .... . Zijn taal was stram." Ja, wat is het nu: aardig Nederlands of stram en vol fouten?
En dit boek komt in aanmerking voor een literaire prijs? Onbegrijpelijk.
De ellendige opsommingen van details en namen, het volledig ontbreken van een verhaal, de afknapper van jewelste op het einde. Franse woorden die enkel in Nederland gebruikt worden zoals geïnundeerd en chapiter. Het is mij allemaal teveel.
Het positieve is dat het bij momenten spannend lijkt te gaan worden zoals op pagina 137 met ".... en begon het donkerste etmaal uit zijn leven, een etmaal waarin hij de ene na de andere foute beslissing nam."
Nu gaat het wat worden denk je dan. Maar helaas, pagina 138 begint alweer met het eindeloos opnoemen van namen van betrokkenen, veraf of dichtbij, details, details, details als om te pronken met wat er allemaal (door een ander?) opgezocht was aan informatie.
Zelfs dan komt er geen opheldering, het boek eindigt met een sisser. Dat er zoveel jaar na datum niet echt nog beslissende feiten boven water komen kan ik wel geloven maar het maakt het boek tot een interessante micro-geschiedschrijving voor zij die het meegemaakt hebben, niet voor de neutrale lezer.
Enkel mijn interesse in geschiedenis heeft gezorgd dat ik dit boek uitgelezen heb. En dan nog: deze schrijver neemt echt wel een loopje met de geschiedenis: hij kan zich iemand niet herinneren, ligt dan nachtenlang aan die persoon te denken en .... op een vroege morgen lukt het hem! "Even zag ik hem scherp voor me." Elke psycholoog zal hier zeggen: de wens is de vader van de gedachte. Niemand kan na nachtenlang wakker liggen plots een helder beeld krijgen, dat is gewoon zelfbedrog. En géén geschiedschrijving.
Wil je een écht aangrijpend verhaal, dat bovendien ontelbare keren mooier geschreven is? Lees dan [Oorlog en Terpentijn] van [[Stefan Hertmans]]. Dat boek is trouwens ook deel van de shortlist voor dezelfde literaire prijs. Als Hertmans het niet haalt van Brokken, tja, dan heb ik niets begrepen van literair werk.
Daarenboven is het enorm storend dat de mede-onderzoeker van dienst zelfs helemaal niet op het boekomslag vermeld wordt. Onbegrijpelijk. ( )

Geweldig interessant en spannend boek. Onderhoudend geschreven. Vooral het feit dat hij er niet in slaagt om te achterhalen hoe het nu precies gegaan is maakt het sprankelend (als je dat mag zeggen over zo'n trieste gebeurtenis).

Ik ben geboren in Pernis, dus ik ken de omgeving en de wegen waar het verhaal zich afspeelt goed. Dat geldt nog sterker voor mijn vader. Hij vertelt dat hij als zestienjarige jongen op dat moment op de fiets passeerde en de schoten heeft gehoord - en later de rook van de brandende huizen heeft gezien. ( )