In een grote vaas bewaarde Norman Douglas visitekaartje die hij had gekregen. Op een goed moment besluit hij om aan de hand van die visitekaartjes een autobiografie te schrijven. Bij sommige namen volgt een min of meer uitgebreid verhaal, bij anderen staat alleen ik kan hem/haar me niet meer herinneren of alleen een ?. Mooiste anekdote die ik heb gelezen staat op blz 74:
Een jonge subalterne officier in Brits Indië werd gedood door een tijger, en toen zijn ouders dat te horen kregen, zonden ze een telegram naar de kolonel van zijn regiment, omdat ze de lieve jongen graag in hun familiegraf wilden bijzetten: Stuur alstublieft wijlen James naar huis alle onkosten betaald. Na vele maanden, na een onredelijk lange tijdspanne, kwam er een gigantische doodskist aan, en toen ze die openmaakten werden ze van afgrijzen vervuld bij het zien van een dode tijger. Ze telegrafeerden naar India: Vergissing zit tijger in kist niet James. De kolonel antwoordde: Helemaal geen vergissing tijger in kist James in tijger.
Ben gestopt met lezen op blz 162. ( )

I doubt very much that you have come across an autobiography quite like this one. Dare i say that Douglas was a real card. But don't be put off by hie high-jinks. He was a writer of first-rate abilities, and deserves to be better known here in the Republic. I didn't hear hide nor Hare of Douglas as a student of 20th C. literature. Same for Compton Mackenzie. I found them all by my lonesome including Robert Lynd and S.P.B. Mais. I'll add Arthur Bingham Walkley just for good measure - though you could say he straddled the two centuries. ( )