Menno Molenaar is jurist, arts en dubbelspion. Op een Rip van Winkel achtige manier heeft hij de eeuwen overleefd en Nelleke n raakt in gesprek met hem. Deze constructie gebruikt ze om extra invalshoeken te hebben om zijn leven en tijd te beschouwen en te vergelijken met het nu. Ik vond dit heel goed kunnen. Ze speelt er soms leuk mee: “wat zou ik graag 300 jaar verder kijken” zegt Stalpaert op blz 263. En “een leven dat op andere tijden beter uit de verf zou komen” (264); zelfprojectie… Menno is zelfprojectie?

Er komt ook een dode kat op het weiland voor; de eerste snijactiviteit van het kind Menno, het snijden dat als een Leitmotiv door zijn leven loopt.
De vertelperspectieven wisselen steeds in 90 % van de gevallen zonder dat het hinderlijk wordt en het is vaak snel duidelijk wie het is en je bent benieuwd. Erg mooie stukken.

De struktuur in het boek zijn enerzijds die hoofdstukken in diverse perspectieven; daarmee de levensloop vangend; een PROLOOG; deel I 21-123; II 127-294; III 297-464 waar ze refereert aan de gefingeerde ontmoeting met hem.

Op internet zocht ik de namen van Adr Koerbach (1632-1669) ; henry Dickson of Dixon, Pieter de la Court (1618-1685), Lodewijk Meyer (1629-1681) , Lieuwe Aitzema (1600-1669) en Bento van Doorn (Spinoza!) (Espinoza = doorn) en daar stuitte ik op de prachtige recensie van Stan Verdult uit 2012: Zie internet. ( )

In Vrij man beschrijft Noordervliet het leven van de fictieve persoon Menno Molenaar, een Rotterdammer van niet al te gefortuneerde komaf die in de tijd van de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën leeft, de kans krijgt twee studies af te ronden en carrière te maken in Den Haag, bij De Witt.

Lees verder op deze pagina van mijn boekenblog. ( )

http://www.literatuurplein.nl/rubriek.jsp?rubId=197 ( )