De hoofdpersoon van Zomerslaap brengt tijdens de zomervakantie uren door op een bankje in het park. Hij denkt vaak aan Lisa, het meisje met wie hij mastermind speelde in de trein naar Parijs. En met wie hij altijd ging tennissen, samen met zijn grootmoeder. Het is snikheet buiten en al zijn klasgenoten zoeken verkoeling en plezier in het zwembad. Alleen hij niet, hij blijft liever thuis op de bank liggen en denkt veel na over Lisa en zijn grootmoeder, die ernstig ziek is en elk moment kan overlijden.

Zomerslaap is maar een dun boekje (142 pagina’s), maar al snel voel je de beklemmende warmte van een veel te hete zomer en de pure verveling en lamlendigheid die dat warme weer met zich mee neemt. De hoofdpersoon is een jongen van achttien jaar oud, hij wordt nergens bij naam genoemd. Hij vertelt het verhaal als het ware. Alleen is er maar weinig verhaal.

Wat het meeste bij blijft van dit boek is de verveling, de drukkende sfeer. Wat dat betreft is het goed geschreven, je zit vrij snel in het verhaal en voelt de spanning. Maar het duurt allemaal zo lang (ook al is het boekje dus vrij dun). Het blijft maar doorjammeren, zonder dat er al te veel gebeurt. De climax komt op het einde, maar ook die valt een beetje tegen.

Mijn conclusie is dat het boekje een niemendalletje is, zo vergeten. Het is het debuut van de jonge schrijver Martijn Simons. Zijn omschrijvingen en het weergeven van sfeer zijn indrukwekkend. Nu nog een goed verhaal, dan zou zijn volgende boek best goed kunnen zijn. ( )