Opnieuw beginnen met wat lees jij nu?

Ik ben al sinds begin februari bezig met In Europa van Geert Mak, maar daar kan ik maar kleine stukjes achterelkaar van lezen.

Verder eergisteren opnieuw aan het lezen: de jeugd-serie Opkomst en Ondergang van Mantlemass, 7 delen, spelend in Engeland 15e - 17e eeuw, drie van de zeven delen zijn bekroond (1 Zilveren Griffel en twee Vlag en Wimpels), de eerste drie delen gelezen (Laurier en leeuwerik, De loot van de brem en Een koude wind), nog 4 te gaan ;-)

Zo lees ik af en toe een stukje in 'De geschiedenis van het lezen' van Manguel en ik ben halverwege in 'Verscheur die brief, ik vertel veel te veel.' Het is een briefwisseling tussen W.F.Hermans en Gerard Reve vanaf 1948 tot ongeveer 1968. Erg vermakelijk.

Gisteravond heb ik genoten van Renate Dorrestein's kleine boekje Laat me niet alleen. Wat een prima statement! Vol strijdlust en mededogen en met heel veel (zelf)kritiek. Ach, De Derde Leeftijd. Heerlijk, om er zo in te staan. Als Dorrestein de enige Nederlandse auteur zou zijn, die over driehonderd jaar nog gelezen wordt, dan krijgen die toekomstige lezers een heel goed beeld van onze huidige samenleving.

Gisteren 2 nieuwe dikke boeken (heerlijk !) gekocht : Brug der zuchten van Richard Russo en Het schervengericht van A.F.Th. van der Heijden. Meteen begonnen in het laatstgenoemde... Op blz. 96 is het al veelbelovend !

In Europa van Geert Mak heb ik enkele jaren geleden gelezen en het is ronduit een schitterend boek. Een "must-read" voor iedereen die meer wil weten over wat er zoal gebeurd is de laatste honderd jaar in Europa. Schitterend geschreven en het leest vlot. Kortom een aanrader voor iedereen!

Ik heb net Brug der zuchten uitgelezen maar dan wel in de Engelse versie. Het is zeker de moeite.

Ik heb zojuist De joodse messias uit. Ik vond het een mooi boek.

Nu ga ik beginnen aan een engelstalig boek, the catcher in the rye.

Daarover zal ik in deze nederlandstalige groep zwijgen ;-)

Volgens mij is mijn eerste bericht weggevallen, waarin ik aangeef, dat als je ca. 300 berichten moet doorscrollen, dat niet goed werkt, althans bij mij niet.Vandaar de nieuwe start over een oud onderwerp. groet aan al mijn leescollega's, Yvonne

Ik ga juist beginnen in het boek "Casino" van Brouwers Marja.

Ik lees graag series en ik ben net begonnen in De Wetten van de Magie van Terry Goodkind. De Proloog was al veelbelovend :)

Ik ben op pagina 70 aanbeland van de roman Freedom and Death door Nikos Kazantzakis en geniet intens van de prachtige beschrijvingen van mensen en voorvallen uit de heftige geschiedenis van Kreta. Lees het langzaam. Eigenlijk moet je het daar lezen, in het landschap, tussen de Griekse stemmen, maar ik haal 'daar' me 'hier' voor de geest.

Twintig jaar geleden leende ik de Nederlandse vertaling van dit zelfde boek uit de bibliotheek, ter ernstige voorbereiding van mijn allereerste bezoek aan het eiland Kreta. En bracht het de volgende dag walgend weer terug. Wat een vreselijke types, die helden! Wat een achterlijke geschiedenissen!

Van Kazantzakis las ik als jong meisje "Christus wordt weer gekruisigd". Het boek heeft grote indruk op me gemaakt en ik herinner me nog de figuur 'Youssoufaki', een schandknaap als ik me niet vergis. Misschien moet ik het nu, na vele jaren, nog eens herlezen.

Ik ben 'de troost van de filosofie' aan het lezen van Alain de Botton. Het is grappig geschreven, er staan plaatjes in en ik steek er nog wat van op ook :-)

# 13 lozwen

Ja Loes, "Youssoufje", met wie het niet goed afloopt, was de lieveling van de Turkse Aga van het dorp, zó'n vadsige bruut dat één van de Griekse dorpsbewoners, de man die de Petrusrol had in het op te voeren passiespel, zijn ezel ook maar Youssoufaki had genoemd.
Er zijn er dus twee.

Dit verhaal werd door Jules Dassin verfilmd bij en in het dorpje Kritsa op Oost-Kreta met de mensen uit het dorp als acteurs. Hoe dat ging, hoe ze aanvankelijk helemaal niet "de rijken" wilden spelen, maar wat voor een fantastisch materiaal ze waren voor de regisseur beschrijft Melina Mercouri in Ik ben een geboren Griekse (p. 107-115).

Kazantzakis zit de mensen met hun hebbelijkheden en gebreken dicht op de huid. Toch vind ik dat hij in "Christus wordt weer gekruisigd", dat ik een paar jaar terug las, zijn werkelijk prachtige karakters naarmate het verhaal vordert te strak aan de lijn houdt ten gunste van "de boodschap".

Wat is lezen toch een persoonlijke aangelegenheid.

En dat niet alleen, maar in het leven van één persoon ook nog onderhevig aan verandering van inzicht.

"Christus wordt weer gekruisigd" heb ik misschien vijftig jaar geleden gelezen en als ik het nu zou herlezen zou ik er vast meer dingen in ontdekken dan toen. Ik ga het eens proberen, het lijkt me interessant.

Maar eerst moet ik de 'Suitable boy' van 1400 bldz nog weten te overmeesteren. Vanwege de vele Hindi en Urdu woorden voel ik me af en toe Hillary op de Mount Everst.

Ik lees De zoon van de accordeonist van Bernardo Atxaga .Het derde deel van een soort kroniek van Obaba ,een stadje in Spaans Baskenland .De drie boeken zijn zonder problemen apart te lezen.Dit deel handelt voornamelijk over een aantal jongeren die geconfronteerd worden met wat hun ouders deden tijdens de Spaanse Burgeroorlog .En hun eigen omgang met de strijd van de Basken voor onafhankelijkheid .Atxaga schrijft zijn romans in de Baskische taal en ook dat aspect komt in zijn boeken aan bod .Hij is een uitstekend verteller .

Twee kleine boekjes gelezen. "Tsjechov; een schrijversleven" (Ik kan alleen de touchstone van de Duitse uitgave vinden: Anton Cechov; ein leben) van Natalia Ginzburg, een korte biografie die mij heel veel zin gaf om zijn verzameld werk aan te schaffen (nog even sparen...). Ik heb het overigens wel in het Nederlands gelezen. Het is maar een dun boekje, 92 bladzijden. Het leven en werk van Tsjechov wordt heel sober verteld, zonder tierlantijnen. Daarbij het gevoel dat ik veel over hem leerde, wat ik erg knap vind voor zo'n klein boekje. En De handboog der verbeelding, drie gesprekken van Arjan Peters met Hella Haase. Het laatste boek vond ik een beetje tegenvallen, het is interessant maar het blijft ook een beetje oppervlakkig naar mijn idee. Ik weet niet of dat aan de vragen ligt, misschien ligt het ook wel aan mij. Verder bezig met Een dag uit het leven van Ivan Denisovitsj van Alexander Solzjenitsyn.

Ik heb "De Proloog" van Bart Wagendorp gelezen .Een boek over wielrennen dat in geen enkel opzicht kan tippen aan wat Tim Krabbé hierover geschreven heeft .Wel een aangenaam tussendoortje voor de wielerliefhebber.
Daarna Platform van Michel Houellebecq gelezen .Onze huidige neoliberale westerse waarden worden hier op de van deze schrijver gekende wijze cynisch op de korrel genomen.Een lichtpuntje is de korte gelukkige relatie van het hoofdpersonage (Michel) met de in alle opzichten aantrekkelijke Valérie .Het terrein waarop alles zich afspeelt is die van het sekstoerisme .
Nu ga ik beginnen in Omwentelingen van Nobelprijswinnaar Le Clézio .

Na Freedom and death begonnen aan Zorba the Greek, een personage dat ik tot dusver slechts kende uit de film.
Nikos Kazantzakis excelleert niet alleen in het neerzetten van karakters, maar ook in het beschrijven van natuur en landschap. Hij schrijft absoluut filmisch. Hij moet een zeer empatisch ingesteld mens zijn geweest.

Uit de bibliotheek erbij gehaald: Peter Bien’s Nikos Kazantzakis: novelist en Nikos Kazantzakis: a biography based on his letters geschreven door zijn tweede vrouw Helen Kazantzakis.
Dan is er ook nog zijn autobiografie Report to Greco, in 1997 uitgebracht in het Nederlands als Verantwoording aan El Greco, die allebei in mijn boekenkast staan.

Nieuwberichten, papers, commentaren, analyses en knipselkranten: het grootste gedeelte van mijn leescapaciteit wordt op dit moment opgeslokt door de huidige economische crisis. Het valt mij overigens op dat binnen Lt.(nog) geen aandacht aan deze gebeurtenissen wordt besteed. Liefhebbers van geschiedenis zouden nu toch moeten smullen: de kans dat wij aan het begin van een nieuwe ordening van de samenleving staan, is aanwezig. Politieke en maatschappelijk machtverhoudingen zullen misschien ingrijpend (en op dramitsche wijze) kunnen veranderen. Misschien zijn lezers over het algemeen alfa’s en is de huidige crisis ook een crisis van en voor veel (economische) bèta’s ?.
Enfin, twee boeken vormen een rustpunt en fungeren prachtig als tussendoortje: Alberto Manguel: Een geschiedenis van het lezen en van Cyrille Offermans: Schipbreuk.(essays over kennis,cultuur en beschaving). Naar mijn smaak: twee inspirerende werken.

# 21 Leuk dat u er weer bent!

Ja wellicht veranderen de verhoudingen ingrijpend: http://weblogs2.nrc.nl/discussie/2008/10/20/hebben-de-socialisten-gelijk-gekrege...

In de LT-groep "Pro en Con" wordt heftig (en hilarisch) over een en ander gediscussieerd.

Deze geschiedenisliefhebber surft wat af... En valt van de ene in de andere verbijstering. Maar wacht af...

En moet wel als alfa constateren dat de (economische) bèta’s dit toch totaal niet hebben zien aankomen.

Verder lees ik Nikos Kazantzakis en bekijk ik de Duitse serie Heimat, die zo wonderwel samengaan...

Allereerst: economen zijn geen bèta's!
Ook geen echte alfa's, dus daar hebben we de naam gamma's voor gemaakt. Econometristen zijn een beetje bèta's.

Rienk Kamer heeft de crisis zo'n drie jaar geleden al voorspeld: zie Beursgoeroe Kamer voorziet mondiale crisis, november 2005.

Het nieuws volg ik ook, de hoop op een nieuwe ordening... ik ben wat sceptisch, maar zou er graag in geloven. In elk geval vind ik dat Wouter Bos de boel prima en voortvarend ter hand genomen heeft.

Voor de geschiedenisliefhebber die één dezer dagen Amsterdam aandoet is er dit: http://www.spitsnieuws.nl/archives/binnenland/2008/10/aan_de_wandel_met_de_crisi...
(wel weinig van "verseyden" onder de Spitslezers...).

Overigens hebben de gamma' de crisis ook niet zien aankomen, naar lieden als Rienk Kramer werd domweg niet geluisterd. Ik zag de Amerikaanse Rienk Kramer op tv helemaal uit zijn bol gaan omdat er naar de waarschuwers niet geluisterd werd.

Vervolg 24: http://nl.youtube.com/watch?v=hXBcmqwTV9s&NR=1

Erg geestig; humor op de top van de vulkaan werkt vaak “als balsem voor de geest”.

Omwentelingen van Le Clézio gelezen .Een familiekroniek die zich afspeelt over de halve aardbol en die in veel aspecten overeenkomt met de geschiedenis van Le Clézios familie .De Franse Revolutie, afschaffing van de slavernij, de onafhankelijkheidsstrijd van Algerije, Parijs en Mexico 1968 , Mauritius (deels als een verloren paradijs) en een stad aan de Middellands zee (Nice ) in de jaren 50 en 60 van vorige eeuw vormen het decor van deze prachtige ,vlot leesbare roman.
Daarna las ik de mooie novelle Virginia van J C Grondahl en momenteel lees ik Een stervend dier van Philip Roth .

'k Heb gesmuld van de essays van Cyrille Offermans: Schipbreuk, over kennis,cultuur en beschaving; een begenadigd denker en schrijver. Bij het lezen hoor je in de verte Sebastiaan Haffner en soms een beetje George Steiner. (de kenner weet dan genoeg)

Eindelijk ga ik nu beginnen aan Julia Franck: De middagvrouw.

Ik ben bezig in de Petersburgse vertellingen van Gogol in de prachtige uitgave van Van Oorschot, geschonken door iemand die ik door Antwerpen heb gegidst!

En wij maar denken dat absurde humor modern is...

Steven VI: ben zeer benieuwd wat u van het boek vindt. Het staat ook op mijn verlanglijstje, en sinds kort in mijn boekenkast. Ik ben nu bezig in De tuinman van niemandsland van Guus Bauer. Een korte roman met een heel aparte sfeer.

Beste brusselsbook, ik vond het een geweldige verzameling verhalen, alleen het laatste ('Rome') heb ik niet uitgelezen - te weinig verhaal, ik vermoed dat er een heel sterke humoristische onderstroom in zit maar dat je die als niet-negentiende-eeuwse Rus mist. Maar voor pareltjes als De Neus, De Mantel en De Kales is het een absolute aanrader! Vooral De Kales vond ik heel knap, net omdat het zo kort is - de hele essentie van waar het bij Gogol om gaat wordt in een kortverhaal van amper 20 blz. samengebald.

Ben momenteel bezig in Elfenwinter van Bernhard Hennen - na de Elfen gelezen te hebben - en ben opnieuw volledig verzonken in de wereld van de elfen, kobolden en trollen. Heerlijk !

Inmiddels flink op weg in Nikos Kazantzakis: a biography en begonnen aan The shock doctrine van Naomi Klein. Ik ben nog maar op blz. 13, maar al helemaal gepakt: dít boek zou "balsem voor mijn ziel" kunnen worden. Ik kocht het vanwege prof. Heertje die vorige week sprak: "Naomi Klein heeft gelijk gekregen!". Als nou ook Obama nog winnen mag, en Wouter Bos doorgaan met stijgen in de peilingen...
Verder wil ik dit weekend beginnen met Heimat 2 ("Die Zeit der ersten Lieder").

Ik lees op dit moment 2 boeken: "Het lot van de familie Meijer" van Charles Lewinsky (een erg dik boek dat ik niet in de trein kan meenemen), ik kan hier nog niet heel veel over vertellen, behalve dat het wel heel boeiend is en "Abrahams offer" van Jenny Diski, het verhaal vanuit de bijbel opnieuw verteld: van Izaak tot aan Jozef. (slechte vertaling van de Engelse titel trouwens) Maar een erg leuk boek.

De voorbije week las ik van Solzenitsjin het boek Een dag van Ivan Denisovitsj over de Russische kampen onder Stalin .Een nog mild geschreven werk over een gruwelijke tijd .Het maakte veel indruk maar wat Varlam Sjalamov over dezelfde kampen schreef greep me nog meer aan.
Nu ben ik beginnen lezen in Herzog van Saul Bellow .Het begint alvast veelbelovend .

Na het aangrijpende relaas De middagvrouw van Julia Franck ben ik vandaag begonnen aan John Lewis Gaddis: De koude oorlog, een -tot nu toe- vlot en overzichtelijk geschreven werk. Recente geschiedenis die je, althans in mijn geval, zelf voor een belangrijk deel bewust heb meegemaakt en die in dit boek als een geheel wordt gepresenteerd. 'k Verwacht er wel wat van.

Ik ben bezig het complete oeuvre van Aristofanes door te werken. Hoewel ik het niet verwacht had, vind ik de komedies nog best grappig!
Verder lees ik One flew over the cuckoo's nest van Ken Kesey.

#31 - Steven VI - bedankt! Ik zal er dit weekend nog aan gaan beginnen.

Ik het net de twee volgende boeken uit: All the Pretty Horses van Cormac McCarthy en De tuinman van niemandsland van Guus Bauer
Allebei vielen ze me tegen. Van De tuinman van niemandsland had ik een positieve recensie gelezen in De Standaard der Letteren. Ik vond het wel mooi, maar minder bijzonder dan ik had verwacht. All the Pretty Horses heeft wel iets meditatiefs met al de natuurbeschrijvingen en het gekampeer in de open lucht. Maar het is niet mijn soort van boek, en de vergelijking met William Faulkner die ik op internet ergens las vind ik zeker niet terecht.

Ben inmiddels begonnen aan Jeroen Smit: De Prooi. (Blinde trots breekt ABN AMRO) Een reconstructie van feiten en gebeurtenissen waardoor Nederland zijn belangrijkste bank kwijtraakte. De restanten zijn weliswaar in handen van de staat doch de rijke traditie en grandeur is geheel verloren gegaan.

Ik ben nu Christiane und Goethe van Sigrid Damm aan het lezen, in het Duits. We gaan eind november weer een paar dagen naar Weimar en het wordt nu echt tijd om het uit te lezen.

Herzog van Saul Bellow gelezen. Op sommige momenten was het door de chaotische structuur een karwei om verder te blijven lezen. Maar Bellow is er mooi in geslaagd de chaos in het hoofd van Herzog weer te geven. Ik ben nu begonnen in Villa des Roses van Willem Elsschot. Van hem herlees ik regelmatig iets, vooral om zijn prachtige schrijfstijl en ook wel om zijn sarcasme en cynisme dat overal opduikt .

Elsschot herlezen is altijd een goed idee. Voor mij is hij de grootste stilist in ons taalgebied. Mijn favoriet is Een Ontgoocheling.

Over Elsschot: ik heb deze week Fine: levenslang met Elsschot gelezen. Een mooi portret van zijn echtgenote geschreven door hun dochter, Ida De Ridder. Het gezin woonde bij mij om de hoek in de Lemméstraat. Ik fiets bijna dagelijks langs hun huis, waar een klein plakkaat nog aan hun verblijf herinnert. Ik heb niet zo lang geleden trouwens het voorrecht gehad Ida De Ridder te mogen ontmoeten, een krasse vrouw van negentig jaar met een droog gevoel voor humor. Natuurlijk heb ik haar verveeld met vragen over haar vader, maar ja, hoe vaak krijgt een Elsschotfan zo'n kans?

Mijn vader vond indertijd dat we minstens één non fictiewerk moesten lezen per jaar en hij ging er zelfs een weddenschap met ons voor aan! Hij gaat zelf dan ook slapen met het geavanceerdere wetenschappelijke werk van Stephen Hawking en consoorten op zijn nachtkastje :-). Elke keer als ik nu zelf een non fcitie werk in handen neem, moet ik aan hem denken...
En wie had het ooit gedacht: ik volg op dit moment warempel zijn voorbeeld en lees elke avond een stukje van Nieuwe dieren van Bart Braun, een interessant boek over gentech en de manier waarop het al dan niet werkt.

Daarnaast is Sinterklaas vandaag feestelijk onthaald hier in Antwerpen, en dat betekent dat we ons vanaf nu naar jaarlijkse gewoonte samen met de kleintjes in Dag Sinterklaas van Hugo Matthyssen gaan verdiepen. Ik popel haast zelf :-)

Vandaag Spoetnikliefde van Murakami gelezen.Een mooi verhaal over liefde en verlangen .Eenvoudiger van opzet dan Jacht op het verloren schaap maar eveneens spelend met de vage grens tussen echt en verzonnen.

Jasmine - Bharatati Mukherjee

Gisteren "Zondagen in augustus" van Patrick Modiano gelezen. Een korte roman waarin het hoofdpersonage terugkijkt op zijn recente verleden. De stad Nice speelt een van de hoofdrollen in het verhaal (bij Modiano is dat dikwijls Parijs).Het is tegelijk een weemoedig en spannend verhaal dat me enkele uren leesplezier bezorgde.

Na min of meer teleurstellende ervaringen bij het lezen van "De pianostemmer" van Pascal Mercier ben ik begonnen aan een omvangrijke studie over geweld door Hans Achterhuis: "Met alle geweld". Het boek -een filosofische zoektocht- nodigt uit tot veel reflectie en zal zeker de komende weken wel onder handbereik blijven.

Ik heb net Elf minuten en De Alchemist van Paulo Coelho uitgelezen en ben vandaag begonnen aan De Zahir, ook van Coelho.

Ik heb net Tirza van Grunberg gelezen. Apart.... Ik ben nu A bright shining lie van Neil Sheehan aan het lezen over de oorlog in Vietnam. Tot nu toe zeker een aanrader.
Daarnaast Machete Season van Jean Hatzfeld over een groep daders in de genocide in Rwanda.

# 49, Zwelbast, is A bright shining lie een roman of non-fictie? Voor zover ik mij kan herinneren heb ik nog nooit een roman gelezen over Vietnam (ook geen non-fictie trouwens). Bedankt bij voorbaat.

Wat mooi om een fan van Mantlemass tegen te komen. Heb de boeken jaren geleden gelezen en ben er onlangs weer aan begonnen. In mijn herinnering was het erg mooi, het viel nu een klein beetje tegen. Maar heb toch wel weer genoten.

# 50, brusselsbook

A bright shining lie is een (non-fictie) biografie over Johhn Paul Vann, een van de eerste militaire 'adviseurs' in Vietnam. Aan de hand van zijn levensverhaal wordt de oorlog in vele facetten behandeld.
Het is dus non-fictie maar door de opzet als en soort documentaire leest het als een roman.

Graag gedaan.

Ik lees momenteel Als op een winternacht een reiziger van Italo Calvino .Experimenteel maar vlot leesbaar.

FDR door Jean Edward Smith, een turf over een kanjer. Lijkt me mooi om gelezen te hebben voor de eedsaflegging van Barack Hussein Obama.

De Italo Calvino bleek achteraf toch minder vlot te lezen dan ik in het begin dacht. Alleszins de moeite van de inspanning waard.
Daarna las ik de novelle Geyerstein's dynamiek van Willem Frederik Hermans, een gaaf werkje met de dood als centraal thema. Nu lees ik Satans potlood van Jeroen Brouwers. Samen met Gerrit Komrij en Tom Lanoye(waarvan ik onlangs zijn laatste essaybundel Schermutseling las) vind ik hem de sterkste polemist in ons taalgebied. Toch ben ik er tot nu toe nog niet in geslaagd een roman van een van hen te lezen. Ook de essays over literatuur en muziek van Maarten 't Hart, Simon Vestdijk, Susan Sontag, JF Vogelaar en Milan Kundera lees ik graag, maar ook hun romans blijven ongelezen liggen.Willem Frederik Hermans is de uitzondering. Ik houd van zijn romans, essays en polemisch werk.

Ik heb net Buffy the Vampire Slayer - Oz: Into the Wild uitgelezen (echt een leuk boek!) en ben nu bezig in In de wildernis, een autobiografie van iemand die in een Afrikaans natuurreservaat heeft gewoond. Heel interessant :)

#52 zwelbast, bedankt voor de uitleg! Ik heb het boek nu ook in huis. Ik weet niet of ik het meteen ga lezen, maar de kritieken zien er in elk geval interessant uit. (A bright shining lie)

Ik lees : Waiter Rant by the Waiter.
Een erg vermakelijk boek!

Ik ben begonnen in Allesbehalve een held :roman van Rudolf Lorentzen.Een dik maar vlot leesbaar boek over het leven van een doorsnee Duitser ,geboren in 1922.Zijn vooroorlogse jeugd, zijn oorlogsjaren als soldaat en zijn verdere leven komen er uitgebreid aan bod.

Het lezen van de monumentale studie van Prof.Hans Achterhuis, “ Met alle geweld”, heeft mij in verwarring gebracht. De laatste weken heb ik “ slechts” de verhalen van James Salter gelezen en blader ik wat verweesd in “De canon van de Europese poëzie” maar kom aan écht lezen niet toe. De impact van deze studie is -althans bij mij- zeer groot en ik raak er niet over “uitgedacht”.
Enfin, vanmiddag de eerste delen van het verzameld werk (1 & 2) van Karel van het Reve bij de boekhandel opgehaald en dat heeft mij weer leesinspiratie gegeven. Ik begin morgen in: Vasilj Grossman: Leven en Lot.

Ik lees nu De macht van Meneer Miller van Charles den Tex.

Gister FDR van Jean Edward Smith uitgelezen, een politieke biografie. Favoriete gedeelten: Roosevelts omgang met polio, zijn eerste termijn (1932-36), zijn relatie met Churchill (de oer-mannenvriendschap), de afschildering van Stalin (intelligent, humoristisch, gecultiveerd, geen wodka maar Georgische wijnen – met mate. Maar altijd doelgericht). Ook in dit boek was het weer geweldig leuk om over Churchill te lezen, bijv. hoe hij tijdens top-ontmoetingen werd meegesleept door zijn eigen welsprekendheid.
Komend weekend begin ik aan Met alle geweld van Hans Achterhuis. Omdat hij een plusminus generatiegenoot is, wordt het ook een beetje teruglezen van eigen leven en wat daar speelde, wellicht meer nog dan de Zweite Heimat. Ik verheug me erop.

Geheime kamers van Jeroen Brouwers gelezen.Prachtige stijl en sterke compositie, alles valt mooi op zijn plaats.Het verhaal zelf vind ik wat mager voor zo een dikke roman.Het is de eerste roman die ik van hem las.Ik houd meer van zijn essays en polemieken.In de roman mis ik ook de humor die ik in zijn andere werken erg kan appreciëren.
Ik ga nu beginnen in De ster van Josef Roubicek ,een roman over het lot van de Praagse joden tijdens de nazi-bezetting van de Tsjech Jiri Weil.

gust:
Geheime kamers vond ik destijds erg boeiend, je hebt gelijk: van het verhaal zelf moet je het niet hebben, de stijl en wijze van componeren zijn echter bijzonder fraai.

Met lezen lig ik na "Met alle geweld" nog steeds niet " op stroom"; ik lees nu, even tussendoor, Moenie kyk nie van Henk van Woerden, een heel mooi verhaal.

Net gelezen De tranen der acacia's van Willem Frederik Hermans. Een boek om over een paar jaar nog eens te lezen. Ik heb niet de indruk dat ik er alles uit heb gehaald. Maar het was mooi. Nu bezig in The Hunter van Julia Leigh. Prachtig tot nu toe.

Ik ben halverwege Duma van Stephen King gestopt om te beginnen in Gekweld van Chuck Palahniuk.
Ik wist niet wat ik ervan moest verwachten, maar nu ik een stuk gelezen heb, wil ik eigenlijk eerst deze uitlezen eer ik met Duma verder ga.

Ik heb twee boeken van Mari Jungstedt liggen, maar het lijkt me beter om na Gekweld toch maar eerst met Duma verder te gaan.

Ik ben bezig in Eet, drink en word gelukkig van Eve Makis, een levensechte en soms hilarische schets van het dagelijks leven van een Griekse immigrantenfamilie in Groot-Brittannië door de ogen van de dochter, die een evenwicht probeert te vinden tussen de traditionele manier van leven van haar familie en de westerse wereld. Vlot geschreven en even vlot gelezen :-)

De roman "De ster van Josef Roubicek" van de Tsjech Jiri Weil gelezen.In de Kafka- biografie van Pawel en de autobiografie van Stefan Zweig was er al heel wat te lezen over het leven van de Praagse Joden als groep.Weil brengt het relaas van een simpele fictieve joodse man tijdens de nazi bezetting.Een schitterend boek.

De kranten van gisteren gaven allemaal samenvattingen en volledige teksten van hetgeen onze hoogwaardigheidsbekleders allemaal rond de kerstdagen te zeggen hadden. Ik ben blij dat ik de afgelopen week me beperkt heb tot het opnieuw lezen van het beschouwend werk van Willem Frederik Hermans (verschenen als deel 11 van zijn Volledige werken ). Wat zou deze polemist hebben kunnen genieten van alle humbug die weer over de burgers is uitgestrooid. Soms kun je schrijvers oprecht missen !

‘k Heb de smaak te pakken: ga voort met het lezen in de eerste twee delen van het Verzameld werk van Karel van het Reve, waarin nog “niet eerder gepubliceerd werk” en/of "voor het eerst gebundeld" is opgenomen.

Het monster van Florence van Douglas Preston en Mario Spezi, een non-fictieboek over een seriemoordenaar die 7 koppeltjes vermoordde tussen 1968 en 1985. Niet echt kerstliteratuur dus, maar toch de moeite waard.

U allen een heel fijn leesjaar gewenst!

Omdat ik het jaar niet filosofisch wilde beginnen heb ik Hans Achterhuis, wiens behandeling van het doel-middelen denken inzake geweld indruk op me maakte, even terzijde gelegd.
In mijn buurt afgelopen decembermaand tussen de knallen door veel dieren in distress waargenomen (vogels, zwerfkatten), mooi dat er inzake de vuurwerkverdwazing gisteren een burgerinitiatief genomen is dat hopelijk de 40.000 benodigde stemmen binnenhaalt.
E.e.a. inspireerde me het fonkelnieuwe jaar lezend te beginnen met Gerald Durrell van Douglas Botting, een goede start lijkt me, want Durrell was niet alleen “magic”, zoals David Attenborough het stelde, maar ook “fun”. In zijn voorwoord zet Botting hem zelfs een beetje neer als een heilige: “a latter-day St. Francis, confronting a problem that St. Francis could never have conceived in his worst nightmare”.

Ik ben bezig met Twilight van Stephenie Meyer, voor de tweede keer trouwens. Een vriendin van me heeft het ook gelezen en ik heb gemerkt dat hier en daar dingen me niet zijn opgevallen. Daarna New Moon en ik heb Eclipse in bestelling staan. Voor het geval ik niet kan wachten tot Breaking dawn in paperback verschijnt heb ik The host ook nog liggen. Oh, en voor Nederlandstalig heb ik Juliana & Bernhard. Verhaal van een huwelijk liggen. Ook wel nieuwsgierig naar.

63 & 64 (gust en deklerk)(een beetje late reactie..) Wat betreft Geheime Kamers kan ik me geheel aansluiten. Ik houd ook meer van de essays van Jeroen Brouwers. De uitzondering is voor mij nog steeds Bezonken rood, dat vind ik echt een prachtige roman.

Op dit moment lees ik De Scherpschutter van Stephen King, deel 1 van De donkere toren-cyclus.

Ik lees "Ingenieur van de menselijke ziel " van Josef Skvorecky.Een quasi autobiografische Tsjechische roman uit 1977.Het hoofdpersonage uit deze roman is evenals de schrijver een verbannen schrijver-docent aan een Canadese universiteit.Het is een wijdlopig verhaal met veel flashbacks zowel naar het verre als naar het nabije verleden.Het vraagt wel wat concentratie om deze interessante ,humoristische roman met veel verwijzingen naar andere schrijvers ,film en (jazz)muziek te lezen.

Ik ben nu Een schitterend gebrek aan het lezen, mijn eerste (aangename) kennismaking met Arthur Japin. Het verhaal wordt verteld door Lucia, het meisje dat Casanova in zijn memoires terloops aanhaalt als een van de weinige vrouwen die hij ooit onrecht heeft aangedaan. Zijn ontmoeting met Lucia lees je hier . Zoek op 'Lucie'.

Ik heb nu 'de donkere kamer van Damokles' van W.F. Hermans waaraan ik wil beginnen en net ook ' Een schitterend gebrek' van Japin uit... Ook mij heeft het weten te bekoren en ook voor mij een eerste keer Arthur Japin.

Ik ben gestopt met "Ingenieurs van de menselijke ziel" van Skvorecky. Qua structuur een ingewikkeld boek waarvoor ik niet constant de nodige concentratie kon opbrengen. Spijtig want er stonden mooie stukken in. Maar soms kreeg ik de indruk dat een minder ingewikkelde constructie het boek zeker niet slechter zou maken. Daarna las ik de korte, mooie roman Wolven Huilen van Erik Vlamink. Ik ben van plan ook zijn recente roman "Suikerspin" waarover al veel goeds gezegd werd te gaan lezen.Ik las ook een uitgebreid essay , "Het leven zelf " over De Kapellekensbaan van Boon. Nu lees ik "Louteringen" van J.van Oudshoorn. Bijna honderd jaar geleden geschreven en nog zeer de moeite waard.

gust: Aan Oudshoorn heb ik warme, maar ook sombere herinneringen. De man was een neerslachtige geest die de zinloosheid van het bestaan met verve kon verdedigen Verplichte kost voor het eindexamen destijds. Daarna bij mij -om dezelfde reden- in de vergetelheid geraakt.

Het werk van Vlamink ken ik niet, wordt in Nederland kennelijk weinig aandacht aan geschonken en is in de (plaatselijke) boekhandel niet op voorraad. Dat maakt nieuwsgierig!
Binnenkort zal ik een boek van deze schrijver gaan bestellen.

Suikerspin staat ook op mijn bestellijstje. Recensieweb vond het een van de ontdekkingen van 2008.

Zowel Gust of AlexBr kan ik zeker een boek aanraden : "Suikerspin" van Erik Vlaminck. Echt goed. En ik durf zelfs zeggen : de beste nederlandstalige roman van 2008 door een "Vlaamse" of "Belgische" schrijver. Zeker een boek voor op de Libris of Gouden Uil shortlist...

Ik ga morgen beginnen aan Dagboek van een Poes van Remco Campert. Een op het eerste zicht niemendalletje, maar dat naar blijkt vooral opvalt door zijn poëtische benadering van de wereld gezien door kattenogen.

Ik heb het boekje verworven door een simpel mailtje te doen ergens op de website van "De Bezige Bij", die maandelijks een paar boeken verloten onder de inzenders. Ik herinner me zelfs niet meer of ik één of andere vraag heb moeten beantwoorden.

Blijkt uit de begeleidende brief dat ik één van de 5 winnaars ben die recht hebben op een gesigneerd exemplaar. Bedankt Bezige Bij! De 63 bladzijdetjes zullen op één enkele treinreis eraan moeten geloven.

Aan allen: zoeken waar je dat vindt op de website, en meedoen: winnen is beslist mogelijk, ondervond ik. Één van de vijf...

Groetjes, Danny

Ik ben Rubicon van Tom Holland over het einde van de Romeinse Republiek aan het lezen

Net Het Medici geheim van Michael White gelezen. Nu begonnen in Koud bloed van Tess Gerritsen

Ik ben net begonnen aan Het geluk van Rusland, een 'sentimental journey' door Rusland, niet alleen geografisch maar ook in de tijd. Het boek is opgebouwd uit drie delen: Moskou, Sint-Petersburg en Siberië. Ziet er veelbelovend uit.

Vandeweek begonnen aan Het hemels vaderland door Bart Rijs. Over de nazaten van protestanten die in de 16e eeuw vanwege de Inquisitie naar Polen (en verder) vluchtten (zo waren “Hollanders” nog in grote mate betrokken bij de aanleg van de Siberische spoorlijn..).
Rijs kreeg m.i. zeer terecht in 2006 de Bob den Uylprijs voor dit boek dat momenteel in de ramsj ligt in de Selexyz boekhandels.

Ik ben begonnen aan wat een lange termijn project belooft te worden, A Dance to the Music of Time: First Movement door Anthony Powell, een cyclus van niet minder dan twaalf romans. Volgens sommigen het Engelse antwoord op Proust, en, als je Evelyn Waugh moet geloven, veel realistischer en grappiger dan onze Franse vriend. Ik ben ongeveer 100 pagina's ver en tot nu toe enthousiast. Het begin is, hoe kan het ook anders voor een Engelse romancyclus, gesitueerd in een kostschool.

Oh, en Powell rijmt op 'pole' niet 'towel'.

Ter gelegenheid van de (reizende) expositie "Bureaucratia" in de Kunsthal te Rotterdam, is een alleraardigst boekje verschenen:Alledaagse Macht: ontdekkingsreis langs ambtelijke werelden door Wil Tillemans en fotograaf Jan Banning. De expositie was het bezoek dubbel en dwars waard. Het boek leest als een avonturenroman.

Het lag al een poosje gereed op de hoek van de werktafel: Kester Freriks: De valk, Over valkerij en wilde vogels. Het boek is roman en biografie over de grote liefde van de schrijver voor de valk.

83
Dag Sjoerd, Ik heb Rubicon bijna uit. Vond het geweldig om te lezen. Boeiend en informatief. Ik heb in het verleden een drietal boeken gelezen over de consuls in Rome, maar dat was sterk geromantiseerd en ik weet absoluut de naam van de schrijfster niet meer. Maar ook die boeken waren herkenbaar. Hoe vind/vond jij Rubicon, groet Yvonne

Ik lees met veel plezier Een vlaag van bezieling ,een autobiografie van Michel Tournier de schrijver van enkele prachtige romans .De Elzenkoning is een meesterwerk .Deze autobiografie geeft eerder een kijk op de werkwijze van de schrijver en zijn kijk op de wereld dan dat het feiten en weetjes over zijn leven weergeeft.Mooi boek.

Vandaag begonnen in het boek van de journalist Giles Tremlett: Spaanse dromen, een verslag over de invloed van de Spaanse burgeroorlog waarvan de gevolgen nog steeds aanwijsbaar zijn. Een mooi vervolg op het boek van Ramiro Pinilla: De vijfgenboom, een schitterend verhaal en mijn eerste ***** van dit jaar !

Ik ben weer een deel verder gekomen in Met Alle Geweld. Dat gaat niet snel en ook niet in één keer. Op meerdere plaatsen verwijst Achterhuis naar artikels van Abram de Swaan. De meeste ervan zijn gebundeld in Bakens in Niemandsland, ook een boek dat zijn aanschaf meer dan waard blijkt. In “De botsing der beschavingen en de strijd der geslachten” (2006) laat De Swaan deze beide zaken sterk in elkaar overlopen cq aan elkaar gelijk zijn. Ook heel nuttig om juist deze dagen te lezen was zijn artikel “Anti-Israëlische enthousiasmes en de tragedie van het blind proces” (2005). De Swaan pleegt bepaald niet “het verraad der intellectuelen” (vergeef me de uitdrukking, bij deze kwestie is hij zo gepast). Ook Achterhuis doet dat niet. Aan deze mannen heb je als betrokken burger wat, maar je schiet er niet snel doorheen.
Ik heb ze nu weer terzijde gelegd voor een heel ander boek, Alexander de Grote door Jona Lendering. Afgelopen zondag hield Lendering hierover een lezing in één van mijn favoriete boekhandels. Lang verhaal met lichtbeelden, rottige stoeltjes, maar de tijd vloog en de geest won het van het lichaam (een punt van aandacht voor de boekhandel die zoveel aan ons verdiend vind ik dit wel!). Erg interessant (en basaal) is de historiografie. Er zijn nu drie Alexander-opvattingen. Alexander als stralende veroveraar, Alexander als despotische aan de drank verslaafde sadist en Alexander als falend bestuurder met een imagoprobleem. In het boek komen ze in de inleiding terug. Lendering is Alexander nagereisd (12000 km) en probeert hem vooral vanuit het perspectief van de Perzen te begrijpen. Die benadering heeft de toekomst: in het British Museum liggen nog vele Babylonische kleitabletten op hun ontcijfering te wachten. De geschiedschrijving is nooit af.

De boekhandel verdiende en verdient maar verdiend uiteraard niks aan mij.

Jona Lendering heeft ook 'n prachtige website: www.livius.org. Ik vond zijn boek over de Romeinen in de Nederlanden prachtig: De randen van de aarde. Zijn Alexanderboek is ook erg de moeite waard.

Ja die website is geweldig. Zijn missie vind ik zo fantastisch: het bij elkaar brengen van de oudheid en de geïnteresseerde leek (die er wel wat voor wil doen maar niet in staat is tot het noodzakelijke wetenschappelijke ge-ut van de vakspecialist).
De man zou eens een cultuurprijs moeten krijgen voor zijn activiteiten.

Ik ben begonnen in "Elias Canetti : de biografie" door Sven Hanuschek .Een dikke turf en veelbelovend .Canetti is een van mijn favoriete schrijvers en dan is zo een uitgebreide biografie welkom.

Begonnen aan Godenslaap van Erwin Mortier. Erg mooie taal in een vertelling die, filmisch gezien, wat Italiaans-traag is. Het gevolg is dat je ook langzaam gaat lezen en vaak gaat terugbladeren. Tot nu toe stilistisch een hoogstandje.

Ik ben net begonnen aan Nietzsches tranen van Irvin D.Yalom. Heb nog maar een paar bladzijden gelezen, maar het lijkt veelbelovend en wordt bijv. door de Leeuwarder Courant gezien als een postuum eerbetoon aan Nietzsche.

Heb De laatste liefde van de president van Andrej Koerkov gelezen. Na een tussenboek zou ik Het diner van Herman Koch willen lezen.
Voor de persoon die nu A suitable boy begint te lezen, prijs jezelf gelukkig, het is prachtig, brengt de hele Indische wereld voor jou tot leven.

Ik ben nog aan het lezen in "de geschikte jongen" van Vikram Seth. Zeer aan te raden als je houd van historische romans met een verhaal dat veel zijsprongen maakt. Heerlijk! Wel een kanjer, 1357 pagina's maar echt de moeite waard.

Ik heb de geschikte jongen opgezocht en op mijn 'nog aan te schaffen boekenlijstje' gezet. Ik heb overigens een grote voorkeur voor 'dikke' boeken. Het kan mij niet dik genoeg zijn. Slaat eigenlijk nergens op, zeker niet als een boek niet goed is. Hebben jullie daar ook last van? groet Yvonne

Ik ben bezig met de biografie van Elias Canetti van Sven Hanuschek. Een uitgebreid werk van ongeveer 600 bladzijden (heel veel als je weet dat een groot deel van zijn nagelaten papieren pas in 2025 mag geopend worden ). Zeer leesbaar, informatief ,een prachtig beeld van deze zelfbewuste, licht exentrieke man en een goede inleiding tot het lezen van zijn boeken. Tussendoor las ik een essay van Annie van den Oever over "De Kapellekensbaan/Zomer te Ter Muren" van de grote schrijver Louis Paul Boon. Dit werkje is net als enkele essays van Paul De Wispelaere en Jos Muyres over Boon's werk een goede leidraad om meer uit het boek te halen.
Tussendoor lees ik af en toe met veel genoegen een verhaal uit de bundel "De Paardentekenaar" van Tim Krabbé

Na twee prachtige boeken: Het schot van de jager van Rafael Chirbes en Godenslaap van Erwin Mortier ben ik inmiddels begonnen in het boek van Jef Vermassen: Moordenaars en hun motieven. Zijn betoog en wijze van benadering zijn mij min of meer bekend doch het is een genot om naar hem te luisteren en in dit geval van hem te lezen.

Ik ben nog bezig in Alexander de Grote, bij een cursus over deze figuur. Daarnaast afgelopen week begonnen in Omstreden Waarheid (waarvan de "Engelse touchstone" zo te zien wel pakt: Disputed Truth door Hans Küng, een ‘dik’ boek, Yvonne. Dit tweede deel van Küngs intellectuele autobiografie sluit in zekere zin aan op Heimat en Zweite Heimat, eigenlijk is het een RK Heimat, van (ongeveer) 1967 tot 1980 (de gang van de Catholica na het tweede Vaticaans Concilie). Af en toe leest het als een thriller.

Umstrittene Wahrheit. Dit zou moeten lukken...

Yvonne, ik begrijp je volkomen. Ik hou ook van dikke boeken. Goeie dikke boeken betekenen veel leesplezier. En als ik een boek niet goed vind, lees ik er hooguit 100 bladzijden van. Ik heb dus heerlijke herinneringen aan de kanjers van Charles Dickens, George Eliot e.a.

@89 dag yvonne (sorry voor de late reactie) ik vond Rubicon een lekker lezend en boeiend boek een aanrader als je meer wil weten over de val van de Romeinse Republiek.

Ik denk dat de schrijfster die je bedoelt Colleen McCullough is zij heeft een aantal romans geschreven over de val van de Republiek. Ik bezit 3 boeken van haar die hier over gaan, er zijn er volgens mij nog meer maar die heb ik nog niet kunnen vinden in het Nederlands. Inderdaad sterk geromantiseerd maar wel lekker dikke boeken (meer dan 800 blz)

Ben bezig in het boek Alexander de Grote van Jona Lendering. Volg op dit moment ook de cursus in Den Haag. Bijzonder interessant, zeer gedreven historicus die met grote kennis van zaken vertelt. Hij heeft ook bijna de hele tocht van Alexander nagereisd. Eerder een cursus van Livius onderwijs gevolgd over de Griekse mythen en sagen, ook gedoceerd door Jona Lendering. Beide cursussen zijn aanraders, evenals zijn boeken, die prettig leesbaar zijn. In zijn boeken put Jona uit verschillende en nieuwe bronnen, waardoor er nieuwe invalshoeken naar boven komen.

Ik ben gisteren begonnen in De wijde wereld van de Kleine Talen: 25 portretten. Ik heb al over het Javaans, het Oud-Grieks (yay!), een taal in Canada (mix van Cree en Frans) en Chinese poëzie gelezen. Tot nu toe vind ik het een leuk boekje :)
Ik ben ook begonnen in Diana Gabaldon's A breath of Snow and Ashes - deel 6 uit de serie (deel 7 komt ergens in het najaar).

> 108 Zowizo

Ik heb horen verluiden dat Lendering in september weer met een cursus naar Den Haag komt, wellicht over Herodotus. Weet jij daar meer van?

Momenteel ben ik bezig in Herman Tiekens vertaling van de Kamasoetra; uiteraard alleen maar vanwege mijn grote belangstelling voor de klassieke Sanskriet-literatuur.

> 110 Marieke54
Nee, na beraad heeft Livius onderwijs besloten om de cursus 'Het ontstaan van de Islam' te gaan geven (actueler!). Die cursus start in september, dat klopt dus wel. Herodotus gaat zeker komen, waarschijnlijk op later datum.
Maar eerst komt er een hoorcollege over ECHNATON, door Sigrid van Roode, egyptologe. Dat college start in juli op zaterdagen en wordt (waarschijnlijk) gegeven in de Centrale Bibliotheek in Den Haag aan het Spui. Ik kom daar nog op terug.

> 112 Zowizo

Daar ben ik zeer blij mee! Is een thema dat me erg boeit. De opkomst, "closing of the mind" en erfenis van de Islam. Ik ga me zeker opgeven.

Is er iemand bezig het boek De Welwillenden van Jonathan Litell te lezen? Ik ben er wel in begonnen, maar betrap mezelf erop, dat ik het steeds wegleg (weerstand) om gauw een ander boek te lezen. Kan (en wil?) niet in het boek komen. Een vriend van mij, die heel veel leest (vooral 's nachts i.v.m. slapeloosheid), kan het niet uitlezen (nog moeilijker slapen). Wat zijn jullie ervaringen?

Ik heb het boek niet gelezen, maar volg wel een beetje de discussie erover in NRC/boeken. Misschien herken je iets van je leeservaring in de recensie van Margot Dijkgraaf: http://www.nrcboeken.nl/recensie/vanwaar-al-die-welwillendheid
(Zelf leg ik De nazi en de kapper van Edgar Hilsenrath steeds weer terug op de stapel Nog Te Lezen...)

@ 114 yvoseule

Ik ben De Welwillenden nu ook aan het lezen. Kan wel begrijpen dat al deze gruwel je het moelijk maakt door te lezen. Ik zelf heb heel veel non-fictie over de Holocaust gelezen en kijk daarom meer hoe deze 'fictie' zich verhoudt met de feiten van de Holocaust. De schrijver heeft zich er duidelijk in verdiept. Hoe gruwelijk ook, de schrijver overdrijft niet mbt de feiten. Dat is echt gebeurd. Ik vind het belangrijk dat dat nu aan een breder publiek 'getoond' wordt. Kan het echter ook goed begrijpen dat men het eigenlijk niet wil lezen.
Daarnaast heb ik vaak discussies met vrienden: Moet je in fictie (romans en films) over echt gebeurde afschuwelijke gebeurtenissen alles expliciet beschrijven of laten zien? Of is het beter dat meer subtiel te brengen. Wij komen er niet uit. Sommige vrienden vinden het niet nodig om 'alles' te lezen of te zien. Ik zelf vind het bij onderwerpen als de Holocaust dat het erg moeilijk is om dit subtiel te beschrijven zonder het te bagatelliseren.

Begonnen in The Cambridge Companion to the Hellenistic World. Eigenlijk wil ik daarna Peter Green's Alexander to Actium lezen, waarvoor het eerste (recentere) boek als opstap dient. Uit de cursus "Alexander de Grote" kwam nog als aanrader From Samarkhand to Sardis door Amelie Kurten Susan Sherwin-White, helaas uitgeleend bij de bibliotheek.

Ik ben begonnen in Zie :liefde van David Grossman.Een jongen van 9 jaar zoekt uit wat de holocaust was.

Ik lees momenteel Norwegian Wood door Haruki Murakami. Zijn beeldende manier van schrijven spreekt me erg aan.

Voor mij althans, een ontdekking: Achter de deur van Giorgio Bassani, een prachtig boek dat uitnodigt tot het lezen van ander werk van deze schrijver. Ben nu begonnen aan Dahlia's en sneeuw van Kester Freriks, het boek is qua toonzetting wat melancholiek maar wel in een beeldende taal geschreven.
Daarna ligt wat zwaarder werk in het verschiet: Grensgebieden van het recht van de Amerikaanse juriste Martha Nussbaum

deklerk:Zeker doen.Bassani heeft niet zo heel veel geschreven en alles is gebundeld in Het verhaal van Ferrara,zo genoemd naar de stad en streek in Italië waar de romans zich afspelen.Alles is bijna even prachtig en ontroerend.

gust:
In mijn notitieboekje staat: "Bassani: kopen". Ik wist echter niet meer hoe ik ertoe was gekomen om deze notitie te maken, nu herinner ik me dat ik die naam gelezen heb onder uw favoriete schrijvers ! Zo zie je maar.

Ben bezig met De Welwillenden van Jonathan Littel. Een op z'n minst controversieel boek. Ben nu zo'n kleine 400 bladzijden ver en weet zelf nog niet echt wat ik er moet van denken. Tot nu toe echter zeker al de moeite.

Ben op dit moment een ebook aan het lezen, waarmee ik bijna klaar ben - Meesterstukken Van Rembrandt Harmensz. van Rijn geschreven door G. Kielder. Wou een iets anders lezen en het begin vond ik nog best interessant. Maar nu ben ik blij dat ik er bijna doorheen ben.

Ook ben ik begonnen in Twinkle, Twinkle, "Killer" Kane geschreven door William Peter Blatty. Een engels boek rond 1966 geschreven. Wel even lastig om in te komen.

in vervolg op bericht 112:
de cursus 'Echnaton, farao van de zon' staat nu definitief genoteerd op de zaterdagen in juli, steeds van 11.00 - 13.00 uur in de Centrale Bibliotheek in Den Haag (centrum). Kan haast niet wachten! In voorbereiding daarop ben ik Oidipus en Echnaton aan het lezen van Emmanuel Velikovsky, niet helemaal to the point, maar toch wel boeiend.

Ben net begonnen met 'Als dit uit de hemel is' van Peter J. Tomson. Veelbelovend begin.

> 125

Ik heb net aangeschaft The Egyptian, een historische roman uit 1949 geschreven door een Fin, Mika Waltari. Hoofdfiguur is iemand die na vele omzwervingen door het toenmalige Middellandse Zeegebied arts van farao Echnaton wordt.

> 127:
Bedankt, dat is ook een goede tip. Ga ik dan ook nog lezen voordat in juli de cursus start! Ik heb nog wat te doen....

J.A.A. van Doorn "Nederlandse democratie" (historische en sociologische waarnemingen); een verzameling artikelen waarbij je al snel "zwemt in een warm conservatief bad". Verhelderend om te lezen hoe er in de jaren vijftig al nagedacht werd over problemen die nog steeds actueel zijn: verzorgingsstaat, multiculturele samenleving, volkshuisvesting, verzuiling en nog veel meer.
'k Ga weer snel verder......

Zie :liefde van David Grossman met wat moeite uitgelezen.Het is een roman die uit vier delen bestaat die qua vorm erg verschillen maar waarvan de inhoud erg verweven is.Veel verhalen in verhalen ,verwijzingen naar andere boeken (1000 en 1 nacht) en schrijvers(Bruno Schulz).Ontroerend, magisch, wreed, dikwijls grappig maar soms ook overdadig en zeker niet eenduidig waardoor het boek veel aandacht en concentratie vraagt.Al bij al dik de moeite van de inspanning waard.
Daarna las ik de korte roman Verdaagd verdriet van Patrick Modiano.Een rustig verhaal,deels autobiografisch zoals wel meer gebeurt bij Modiano, dat het eerder van de sfeerschepping dan van de plot moet hebben.De verteller probeert uit de brokstukken van de herinneringen van zichzelf als 10-jarige een wat mysterieuze periode uit zijn jeugd te reconstrueren.

Ik ben nog bezig met de diadochen. A.B. Bosworth’s The Legacy of Alexander vond ik taai en saai, te veel bronnenvergelijking en –bespreking. Veel mooier is wat ik nu lees, From Samarkhand to Sardis, ook een zeergeleerd boek, maar één waarin de opwinding van de auteurs, onderzoekers die nieuw terrein betreden, voelbaar wordt (nieuwe invalshoek, nieuwe bronnen, andere vragen aan de bekende bronnen). Elders op LT is er kritiek op de lay-out van dit (belangrijke) boek, die zou de toegankelijkheid niet ten goede komen. Ik vind dat reuze meevallen, hoop dat het binnen afzienbare tijd opnieuw wordt uitgegeven, nu is het stervensduur. Gelukkig is er de bibliotheek.
Zijn de diadochen voor de vroege ochtenden rondom ontbijt en in de tram en voor die lunchpauzes waarin het regent, in de avonden zet ik mij onder de lamp met Strikt van Minke Douwesz, een roman over een jonge lesbische psychiater. De achterflap verklapt: “een levendig boek over de zoektocht naar de liefde, en een veelzijdige ontwikkelingsroman waarin dagelijkse gebeurtenissen weerspiegeld worden in de psychoanalytische praktijk. Een roman die zich met geen andere laat vergelijken”. Klopt, en dan zijn hier de humor en de ironie nog niet genoemd. Ik geniet ervan.
En… weer zo eentje van meer dan 800 pagina’s, yvoseule! In april wordt het boek goedkoper opnieuw uitgebracht. Ik heb er niet op willen wachten.

>127 marieke54:

Is dat het boek dat in de jaren vijftig uitgebracht is onder de titel Sinuhe de Egyptenaar? Ik heb het destijds gelezen, vond het toen wel goed, maar kan me er niets meer van herinneren (ik zal vijftien of zestien jaar geweest zijn).

marieke54 131
'k Heb zelfs enkele jaren geleden naar Van Oorschot gebeld met de vraag wanneer ik weer iets van Douwesz kon verwachten. Zo enthousiast was ik over Strikt.
Veel leesplezier !

31 en 33
Ik heb Strikt opgezocht en uiteraard de schrijfster, Minke Douwesz Ga het beslist lezen. Dit is toch het mooie van LibraryThing. Groetjes, Yvonne

@ 132 henkl

Jazeker. Het is, evenals zijn boek De Avonturier (The Wanderer, spelend in de tijd van Suleiman de Prachtvolle) nog steeds tweedehands verkrijgbaar (boekwinkeltjes.nl). In het Engels werden The Egyptian en The Etruscan recent heruitgegeven. Mika Waltari (een meneer) is de Finse Hella Haasse.

Toen ik enkele dagen geleden deelnam aan een gesprek over ondermeer gelijke kansen voor vrouwen en mannen en men uiteindelijk ging praten over glazen plafonds, droomde ik weg en bedacht dat ik “Hoe komt de zee zo zout” van Brigitte Schwaiger weer eens moest lezen. Ben er nu aan begonnen. (het is naar mijn mening de beste roman die over dit onderwerp –niet de titel van het boek natuurlijk- is geschreven)

Een blinde vlek, althans bij mij: De slag om Warschau in 1920. In mij bekende literatuur wordt deze Russisch-Poolse oorlog slechts in de marge genoemd, maar nu heeft Adam Zamoyski er een boek over geschreven. Bladerende inventarisatie leert dat dit een aardig boek is.

Hearts In Atlantis van Stephen King. Tot nu toe erg leuk! :)

Wij, van Elvis Peeters. Boeiend..!

J.J. Voskuil: Binnen de huid. De stijl van Het bureau en wederom verslavende lectuur.

Pride and Prejudice van Jane Austen. Duurde eventjes voordat ik in het verhaal zat, aangezien ik normaal meer thriller/horror boeken lees. Ik heb vandaag toch nog wel ongeveer zo'n 200 pagina's gelezen. :)

Net Geluk uit van György Konrád, heel mooi boek over zijn ervaringen in Hongarije tijdens en net na de tweede wereldoorlog. Ben nu begonnen in het dromenpaleis van Ismail Kadare.

Vandaag begonnen in Anna Karenina van Leo Tolstoy. Tegen mijn verwachtingen in vind ik het tot nu toe echt een heel leuk boek!

Ik las "Beschaving of wat er van over is" van Theodore Dalrymple. Messcherpe maatschappij- en cultuurkritiek van een Britse psychiater die ook nog eens goed schrijft. Vooral het (politiek) correcte denken wordt op de hak genomen. Ook al ben je het niet altijd eens met wat hij beweert ,hij levert veel stof om over na te denken. Ik ben van plan zijn andere boeken ook te lezen.

@ 139 deklerk

Bij nader inzien (tsja...) mail ik mijn vraag rechtstreeks naar jouw site. groet Yvonne

@119 ArjanM

Ik heb Norwegian Wood gelezen. Vond het prachtig, gestileerd melancholiek en erg beeldend geschreven. Een aanrader. groet Yvonne

Een eind op weg in Blondel’s song (of The troubadour’s song) door David Boyle, een geweldig leuk boek over Richard the Lionheart en zijn tijd, de renaissance van de twaalfde eeuw en de derde kruistocht. Het vertelt over persoonlijkheden en gebeurtenissen, en gaat meer specifiek over de gevangenname en het loskopen van Richard. Volgens de legende zat hij opgesloten in een kasteel diep in de Duitse landen waar hij werd ontdekt door zijn vriend de troubadour Blondel die luid zingend vele kastelen bij langs ging. Op een dag werd er teruggezongen.

Gisteren in het bezit gekomen van het lang verwachte nieuwe boek van Jona Lendering: Vergeten erfenis, oosterse wortels van de westerse cultuur. Ik ga er snel in beginnen.

Net een ongelooflijk goed boek beeindigd: Een kleine geschiedenis van bijna alles, van Bill Bryson. Dat boek zal me nog lang bijblijven! Zeker een aanrader.

Egbert Kalse & Daan van Lent: Bankroet en van P.Krugman: De crisiseconomie. Beide boeken behandelen de huidige economische problemen vanuit verschillende invalshoeken . Het eerste kent -ik ben nu halverwege- een sterk journalistieke benadering terwijl het boek van Nobelprijswinnaar Krugman een wat meer theoretisch, macro-economische benadering schijn te hebben; de schrijver kennend zal het wel uitdraaien op meer ‘toezicht’ en minder 'marktwerking'. Dus lezen onder het motto: van je tegenstanders kun je ook leren.

Ik heb genoten van Ten zuiden van de grens van Haruki Murakami en van de verhalenbundel "Geduld baart rozen" van Veza Canetti.
Geïnspireerd door de rubriek "Welke fictieboeken moet je gelezen hebben?" ga ik beginnen in Montauk van Max Frisch.

Ik las Sisyphus' Baken van Jeroen Brouwers.Een sterk polemisch werk geschreven in de prachtige stijl die we van hem gewoon zijn.
Van Rosina Lippi las ik Hofstede een kroniek van een fictief Oostenrijks bergdorpje in de eerste driekwart van vorige eeuw.Ik moest dikwijls terugdenken aan de prachtige verhalen van John Berger die zich ook afspelen in die tijd ,maar dan in de Franse Alpen :Het varken aarde en De vrucht van hun arbeid .

Ben bezig in Het Ware Gelaat van C.S. Lewis en in Spoorloos van Harlan Coben. Lees ook nog steeds in The Stand van Stephen King.

Ik heb de improvisator van Hans Christian Andersen aangeschaft. Roman, een niet erg bekende kant van de schrijver, die natuurlijk grote faam verwierf door zijn sprookjes.

Heb De Zondvloed van Jeroen Brouwers gelezen, wat een boek, absoluut zijn meesterwerk, als je van zijn stijl houdt moet je dit boek absoluut lezen!
Ben nu bezig in De mooiste dagen zijn het ergst van Anke Scheeren, dun boekje, kreeg mooie recensies, tot nu toe vlotte (niet al te opmerkelijke) schrijfstijl.
Op mijn verlanglijstje staan de Murakami's en ook net Een Akkefietje van Mark Haddon aangeschaft.

"Grimmig Heden. Een polyfonie" van Piet De Moor gelezen.Een gedurende 1 jaar bijgehouden dagboek voornamelijk handelend over wat hij gelezen en gedacht heeft ,met veel citaten en associaties.Sterk boek.
Het aardigste volk ter wereld van Jeroen Brouwers over de relatie tussen W.F.Hermans en de stad Brussel.Deels een voorloper op Sysiphus' Baken was het een aardig tussendoortje.
De verhalen in Koninkrijk en Ballingschap van Albert Camus spraken me erg aan.Regelmatig moest ik bij sommige zinnen aan Kafka denken .
Nu ga ik aan Vita Nuova ,het tweede deel van het autobiografische Verschoven Zelfportret van een van mijn geliefde auteurs Bohumil Hrabal beginnen.

In m’n vakantie las ik twee historische romans, Sashenka van Simon Sebag Montefiore en World without end door Ken Follett.
Sashenka is de eerste roman van Montefiore, een historicus gespecialiseerd in Stalinistisch Rusland. Omdat ik zijn andere boeken zo goed vind was ik bang voor een teleurstelling. Uiteindelijk viel alleen het happy end wat tegen.
Montefiore schreef een pakkend verhaal in drie delen (revolutiejaar, 1937, 1994) over het lot van een overtuigd communiste met bourgeoisachtergrond en haar familie. Het sterkste vond ik het middendeel, ontroerd was ik door de manier waarop hij kinderen neerzet, het jongetje Carlo staat in mijn geheugen gegrift.
Een heel ander chapiter is het boek van Follett, waarin we de levens volgen van een aantal inwoners van een veertiende-eeuws Engels stadje. Het is een vervolg op Pillars of the earth, maar heel goed afzonderlijk te lezen. Follett beheerst het vak tot in zijn vingertoppen, het meer dan duizend pagina’s tellende boek kent geen enkele inzinking (en zelf ben ik ook nimmer versaagd, wat heel goed had gekund bij zoveel prachtigs). Follett besteedt veel aandacht aan de positie van vrouwen, de adellijke dames waren niet te benijden. Hij geeft beeldende beschrijvingen en prachtige dialogen, een genot om te lezen. Ook dit boek speelt in een tijd (honderdjarige oorlog, pest) waarin vele menselijke monsters boven komen drijven in de maatschappij. Toch wordt het kwaad nooit verontrustend, dat wil Follett niet. Hij wil dat we genieten van een goed verhaal.
Montefiore, als vakman zijn mindere, lijkt hierin een beetje ambivalent. Enerzijds geeft hij ons dat rare happy end, anderzijds lukt het hem om niet alleen te ontroeren maar ook zeer te verontrusten met de kinderen in het middendeel, die prachtige kinderen die staan voor de miljoenen die wees zijn gemaakt door Stalin en de zijnen. Ik, maar wie ben ik helemaal, denk dat hij zich misschien te veel heeft laten beïnvloeden door de opvattingen en/of stijl van zijn echtgenote, de bestsellerschrijfster Santa Montefiore.
Al met al waren dit twee heerlijke vakantieboeken. Nu ben ik begonnen aan Fluisteraars door Orlando Figes.

Herodotus verslag van mijn onderzoek

Ben nu bezig in The Boy In The Striped Pyjamas geschreven door John Boyne. Heb er veel goede dingen over gehoord, dus ben benieuwd!

@bericht 158
Ik vond De jongen in de gestreepte pyama geweldig. Overigens is dit dus een boek, dat ik niet zelf bezit, maar geleend heb van iemand anders(zie discussie andere groep). Daar speelt een discussie over bestsellers en boeken in je bezit hebben, die maar weinigen hebben. Ben nu bezig in Alles wat ik verzwegen heb van Azar Nafisi. Ik vond haar boek Lolita lezen in Teheran geweldig. Dit is (nog) meer autobiografisch.

Yvoseule, dat is een goede tip. Ik vond ook Lolita lezen in Teheran erg goed. Ik zal de nieuwe ook zeker lezen. Zelf ben ik nu bezig in Blake Morrison: Things my mother never told me. (wat mijn moeder mij nooit verteld heeft in het Nederlands). Aan de hand van bewaard gebleven brieven tussen zijn ouders reconstrueert de schrijver de tijd voor hun huwelijk, aan het einde van de tweede wereldoorlog. Hij weet een goed beeld van die tijd op te roepen, maar hij wil ook te volledig zijn, waardoor (lijkt het wel) alle brieven geciteerd worden. Voor mij had hij er best een paar uit kunnen laten, hij herhaalt zichzelf, of liever: de verliefde mensen uit de brieven herhalen steeds dezelfde dingen. Leuk voor de ontvanger van de brief, natuurlijk, maar voor de 21e eeuwse lezer niet altijd even interessant. Ik blijf wel doorlezen trouwens.

Naast Whisperers Tom Rob Smith’s Kind 44 gelezen, wat mooi aansloot ("familiegevoel"). Toen dat uit was Stalin van Montefiore er (weer) bijgepakt. In Fluisteraars en in Stalin ben ik nu over de helft. Om fris en blij te blijven, hier Strikt bijgenomen, waarin ik nog zo’n 200 bladzijden te gaan had. Minke Douwesz contrasteert fantastisch met de Stalin-era! Na lezing van de besprekingen van haar Weg door deklerk (hier) en Elspeth Etty (NRC/boeken, 13-06-2009) kan ik haast niet wachten om aan dat boek te beginnen.

Net als in "Grijze zielen" laat Philip Claudel in Het verslag van Brodeck nog maar eens zien tot wat mensen in staat zijn. Zowel in goede als in kwade zin, en dat zelfs binnen één persoon. Sterke romans.
Ik lees nu "Uit verre vergetelheid" een korte roman van Patrick Modiano.Zoals steeds bij hem een prachtige sfeerschepping met een mysterieus tintje.

Nu de dictators gelijk maar doorpakken: Getuigenissen van Saddams lijfarts door Ala Bashir. Daarnaast Weg van Minke Douwesz, over een naar ik begrepen heb hele lelijke lesbische scheiding. Passend om op Roze Zaterdag in te beginnen.

Ik lees twee boeken tegelijk: Ik ben Charlotte Simmons van Tom Wolfe en Het woud der verwachting van Hella S. Haasse.

De eerste is een scherpe beschrijving van het studentenleven op een bekende Amerikaanse universiteit. Ik ben een grote fan van de nauwkeurigheid van Wolfe's beschrijvingen. Hij schrijft niet veel romans, wanneer je dat afzet tegen de tijd, maar wat hij produceert is altijd van grote klasse.

Het boek van Hella Haasse is een historische roman over het leven aan het Franse hof in de 15e eeuw. Het geeft een goede indruk van de intriges aan het hof en de leefomstandigheden en rechteloosheid onder de burgers.
Beiden aanraders!

Verder met de kinderen en kleinkinderen van de Fluisteraars die in de Goelag terecht kwamen: De goden hebben honger door Gerard Jacobs en Colin Thubron'sIn Siberia.
Daarnaast, ivm een bezoekje aan het gerenoveerde paleis op de Dam, Het Stadspaleis van Geert Mak.
Als tegenwicht voor al deze non-fictie nog steeds Weg.

Ik ben beginnen lezen in De man zonder eigenschappen van Robert Musil. Vooraf vreesde ik dat het voor mij te hoog gegrepen zou zijn maar dat valt wel mee. Het boek is onderverdeeld in korte hoofdstukjes wat het lezen vergemakkelijkt. De hoofdlijnen zijn voorlopig goed te volgen. De beschouwingen tussendoor vragen meer moeite.Opvallend zijn ook de sensualiteit en de humor in het boek. Het boek doet erg modern aan en zegt veel over onze tijd. Ik lees het met enkele hoofdstukjes per dag en zal zo nog wel een tijdje bezig zijn met de meer dan 1300 bladzijden.Tussendoor lees ik nog in 2 boeken over het geheugen.Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt van Douwe Draaisma en "De kunst van het geheugen :de herinnering de hersenen en de geest" van Daniel L.Schachter.

gust:
Heb onlangs De heimweefabriek van Douwe Draaisma gelezen, ik vond het buitengewoon interessant en ga binnenkort ook Waarom het leven sneller gaat als je ouder wordt lezen. Ik heb begrepen dat dit boek een wat meer historische behandeling van het onderwerp geeft. Van Daniel L. Schacter heb ik zelfs nog nooit gehoord. Ben benieuwd naar je beoordeling van beide boeken. De man zonder eigenschappen zou ik niet in een te traag tempo lezen want dan komt halverwege 'de man met de hamer'. Ik geloof dat ik er destijds zo'n vier weken over heb gedaan: schitterend maar wel een uitdaging. Veel leesplezier overigens.

deklerk:
Ik ben nog niet begonnen in het boek van Daniel L. Schachter. Uit de informatie op de flappen vermoed ik dat hij eerder spreekt vanuit klinische ervaring met voornamelijk mensen die lijden onder emotioneel traumatische herinneringen.

I.v.m. een cursus Echnaton, die ik in juli ga volgen, ben ik begonnen in de belofte aan Rachel van Hubert Lampo

Een paar uur in de middag in de tuin en je hebt een meesterwerk tot je genomen: Stefan Zweig: Schaaknovelle. Toch maar weer 'serieuzere' omgeving opgezocht om De passage naar Europa van Luuk van Middelaar te gaan lezen. (vijftig jaar Europees-politieke geschiedenis) Vervolgens ga ik Neurenberggesprekken van de arts/psychiater Leon Goldensohn lezen

Net het boek Zonnekoning van Egypte: Amenhotep III van Joann Fletcher gekocht.
Dit boek kreeg ik op als aanvulling, op advies van de docente van de cursus Echnaton die ik momenteel volg.
Binnenkort start ik met 'het ontstaan van de Islam', een nieuwe cursus. Dan moet ik weer heel andere boeken gaan lezen. Geen straf!

Afgelopen week begonnen in Churchill's wizards van Nicholas Rankin, over de vier "pillars of British military deception” in en tussen beide wereldoorlogen: camouflage, propaganda, “secret intelligence” and “special forces"; tal van boeiende (en soms vermakelijke) geschiedenissen in dit boek. Zo herleefde Biggles voor mij in de verhalen over vliegers tijdens WO 1, die elkaar aanvankelijk met bakstenen bekogelden.
Voor een zeer zacht prijsje van de week gekocht Frank Westerman's De graanrepubliek, dat ik inmiddels bijna uit heb. Wat een prachtig boek! De geschiedenis van het Groningse Oldambt met zijn zijn herenboeren en zijn communisten, en het verhaal van Sicco Mansholt, die aan het eind van zijn loopbaan in opstand kwam tegen zijn eigen levenswerk. Van Hoe God verdween uit Jorwerd heb ik ook zo intens genoten; wat kan lokale geschiedenis boeiend zijn in handen van mensen die kunnen schrijven en, zoals hier, daarbij ook nog over de grens van dorp of regio heenkijken. Dit soort boeken kan ik altijd lezen, ook als ik 's avonds moe ben.
Alvast klaargelegd een echt weekendboek, From dawn to decadence door Jacques Barzun. Een in het najaar te volgen cursus over de Verlichting is een mooie aanleiding om dit boek, dat al zeker een jaar op mijn TeLezen-lijstje staat, nu eens grondig door te gaan nemen.

Leve de zijpaden!
Vanuit Churchill’s wizards via de daarin een rol spelende schrijver John Buchan gestuit op de biografie van de man die model stond voor de andere held uit zijn spionageromans: Sandy Arbuthnot, “master of foreign tongues and exotic disguises”. The man who was Greenmantle: a biography of Aubrey Herbert is geschreven door zijn kleindochter Margaret Fitzherbert (tevens dochter van Evelyn Waugh). Daarin nu over de helft, anglofielen komen in dit boek weer vele aanjagers van hun aandoening tegen!
En dit weekend wordt From dawn to decadence even terzijde gelegd voor het daarin aanbevolen Life and letters of Erasmus door James Anthony Froude, van Erasmus weet ik veel te weinig. Het weer lijkt mij gunstig gezind...

Na me geërgerd te hebben aan het laatste boek van J.M.Coetzee: Zomertijd, als troost vanmorgen de bijgewerkte druk van Gedichten van Remco Campert maar aangeschaft. Ter gelegenheid van zijn tachtigste verjaardag is ook een leuke poëziebundel verschenen: Poëzie is een daad, ruim zestig collega’s schreven een gedicht voor de jarige Campert. Voor ‘binnen handbereik’ op de hoek van de werktafel !

Ga eindelijk beginnen aan 'Vergeten erfenis' van Jona Lendering: Oosterse wortels van de westerse cultuur.

deklerk
Uw bespreking van Zomertijd van Coetzee doet me denken aan Bohumil Hrabal. Verschoven zelfportret is de titel van zijn (auto)biografie, die uit drie delen bestaat die los van elkaar te lezen zijn. Trouwpartijen thuis, Vita Nuova en Kaalslag zijn de titels. De verteller is telkens zijn vrouw Pipsi.In tegenstelling tot Coetzee is Hrabal erg geslaagd in zijn werkwijze. Hrabal is wel een van mijn meest geliefde schrijvers .Ik beheers het Tsjechisch niet maar ben er van overtuigd dat Kees Mercks,die mooi Nederlands schrijft,de aparte stijl van Hrabal alle eer aandoet in zijn vertalingen.

gust
Van Hrabal bezit ik de verhalenbundel'De toverfluit', naar ik mij herinner heb ik dat boek destijds wel kunnen waarderen. Zoals u misschien inmiddels weet, beschouw ik uw oordeel als waardevol en heb ik de door u genoemde titels 'genoteerd'. Onlangs verscheen een herdruk van Bassani's 'De tuin van de familie Finz-Contini', ook een aanbeveling van u. Dat boek ontvang ik binnenkort.
U tapt uit goede vaatjes !

Inmiddels bijna een kwart van From Dawn to Decadence gelezen, een prachtig boek, deels “herhalingsoefening” maar ook met nieuwe feiten en/of gezichtspunten. Heel toegankelijk geschreven ook.
Saul Bellow’s Ravelstein viel me tegen. Deze roman, waarvoor de laatste levensjaren van Bellow’s vriend de Amerikaanse cultuurcriticus Allan Bloom de inspiratie verschaften, werpt een ironisch licht op het ontstaan van diens boek The closing of the American mind, een streng boek over de teloorgang van de cultuur, uitgebracht in de Reaganjaren. Ik heb het destijds vol ontzag gelezen.
Maar de achterliggende gedachte was volgens Bellow: geld. En ziedaar, het strenge boek werd de beoogde bestseller, Ravelstein’s eerste en enige, en na een paar jaren van “celebrity-ship”, tv-optredens en lezingencircuits, pendelend tussen de VS en Europa, wordt Ravelstein ziek en sterft hij in grote luxe, na het regelen van zijn biografie, te schrijven door de ik-figuur van de roman. “Casual” moet de biografie zijn, zijn “groot(s)heid” terloops vermeldend, na de komma, tussen haken en neus en lippen door - het is Bellow wel toevertrouwd!
Maar geef mij helden als Augie March, Herzog of Mr. Sammler.
Begonnen aan In tearing haste, de briefwisseling tussen Patrick Leigh Fermor en Deborah Devonshire (1954-2007) en dat is een feest van een boek! Beiden doen niet voor elkaar onder in fonkelende beschrijvingen van toestanden en mensen (en dieren ook. De Duchess of Devonshire, p. 72: “I’d never seen or heard wild geese before. Have you ever? A fantastic noise, like a lot of women at a cocktail party in the sky, tumbling over each other for the best place in the air.”)

Gisteren heb ik The name of the wind uitgelezen en vandaag ben ik begonnen aan Het 25e uur (Nederlandse editie).

Stilte, een verhalenbundel van Alice Munro gelezen. Een aanrader. De Katalinstraat van Magda Szabo is zo mogelijk nog beter dan haar De deur. Als ik Szabo lees moet ik geregeld aan Philip Claudel denken. Ze verschillen wel van elkaar maar qua sfeer proef ik soms hetzelfde bij beiden, ook al kan ik niet benoemen wat. De man zonder eigenschappen van Musil schiet maar niet op. Het boeit me wel maar ik houd het nooit lang vol. Ben al wel 500 bladzijden gevorderd maar dat is nog ver van de helft. Tussendoor lees ik in Met open zinnen van de cultuurfilosoof Ton Lemaire, boek dat me doet wegdromen naar de natuurbeleving uit mijn jeugd.

´De man zonder eigenschappen´ heb ik eens ooit bij Kooiker in de uitverkoop gekocht, alle drie de delen voor een habbekrats. Ik kon er niet doorheen komen. Ik denk dat ik ze heb weggegeven, of ze liggen nog in de berging bij de hopeloze gevallen. Een beetje filosofie is aan mij wel besteed, maar dit ging me mijlenver boven de pet.

Ik heet Karmozijn van Ohran Pamuk aangeschaft met een boekenbon voor mijn verjaardag. Heerlijk cadeau! Ik moet er nog in beginnen, maar dit boek werd mij aanbevolen door iemand die wist dat ik een cursus Miniatuurschilderen met oude verftechnieken in het Catharijneconvent had gevolgd. Dit boek gaat over miniaturisten. Dus ik ben benieuwd. (boeiende cursus trouwens; ik heb een bladzijde uit het Getijdenboek Utrecht jaar 1420 gekopieerd)

Ik lees momenteel Agaat van Marlene van Niekerk.Ik ben halfweg en kan nu al zeggen dat ik het een prachtboek vind. Ontdekt via een recensie van "deklerk", die veel interessante besprekingen op zijn site zet.

'k Ben halverwege, en durf bijna niet verder in De geschiedenis van Elsa Morante; wat een monument is dat boek !!

gust: Bij het lezen van de biografie van Desmond Tutu: 'Rebel voor de vrede', ontmoette ik weer de geestkracht die je ook vindt in de beschrijving van het karakter van Agaat.

@ 183
Dag Theo, volgens mij heb je in jouw bericht een verkeerde verbinding gelegd, of de schrijfster is niet Elsa Morante. Ik zou graag willen weten welk boek je precies bedoeld, want je geeft prima leesadviezen, voor mij in elk geval. groet Yvonne

yvoseule
Elsa Morante. Bij invoeren van de titel ontstaat er steeds een verkeerde verbinding; de titel is : 'De geschiedenis'.
Overigens eenvoudig te traceren door de 'schrijverslink' te gebruiken.

'k Zie dat het nu gelukt is.

Ik heb De geschiedenis van Elsa Morante al een tijdje in mijn boekenkast staan en ben al enkele weken aan het overwegen om er aan te beginnen. Ik denk dat ik dat nu maar ga doen. Overigens heb ik "Land...Land" van Sandor Marai net uitgelezen. Een prachtig boek, een deel van zijn autobiografie. Het gaat over de periode 1944-1948 in Boedapest. De Russen die de Duitsers en de Pijlkruisers verslaan en daarna het communisme invoeren in Hongarije. Hoe ze daarbij te werk gaan en hoe de plaatselijke intellectuelen, waaronder hijzelf, daarmee omgaan legt Marai goed uit.Je komt ook heel wat te weten over de toenmalige Hongaarse schrijvers en over de Hongaarse taal. Vooral het laatste deel van het boek waarin hij omstandig uitlegt waarom hij in ballingschap is gegaan vond ik
prachtig.
Ik las ook Omsingeld notities van een belegerde van Lidia Ginzburg , een literair juweeltje over de belegering van Leningrad rond 1942.

Ik las Elsa Morante's De geschiedenis zo'n twintig jaar geleden en had toen de impuls om de vooraad op te kopen om het breed om me heen cadeau te gaan geven. Het enige wat me tegenhield was geldgebrek; via deze draad komt het nu toch nog goed.
Maar wat een boek! Terecht noemt deklerk het "een monument", nooit las ik een indrukwekkender roman. Word in dit boek gewaar wat de woorden "passie" en "compassie" betekenden voor ze werden opgenomen in het heden vigerende (HRM-) Nederlandse taalgebruik.

Vandeweek begonnen in Quicksilver, de eerste uit de Baroque Cycle, door Neal Stephenson.
Historische roman, maar ook een beetje science fiction. Je wordt meteen het verhaal ingetrokken. Stephenson heeft geweldig veel historische research gepleegd, de Verlichting krijgt hier vleesch en bloed! Ook weer zo'n boek (serie) dat (die) niet in het Nederlands is vertaald. Shame!
(Lef-)Uitgeverijen Nieuw Amsterdam en Atlas e.a., waar zijt (blijft) gij?!

Ik was even toe aan iets anders dan romans dus ik heb net een fascinerend werk gelezen. 'Wie schrijft onze geschiedenis' van de historicus Kassow.
Momenteel lees ik een werk van de Belgisch - Joodse schrijfster Lydia Schagoll.
Ze onderzocht, schreef en klaagt de vernietiging van de duizenden Sinti en Roma aan die door de nazi's werden opgepakt en in kampen en concentratiekampen werden vermoord. Die twee boeken na elkaar zijn een hele toer op het mentale vlak dus nadien wordt het weer tijd voor een roman.
Dat wordt heel waarschijnlijk 'Caesarion' van Tommy Wieringa. Ik heb er hoge verwachtingen van want ik vond Joe Speedboot fantastisch.

Na twee historische werken lees ik momenteel Caesarion van Tommy Wieringa. IK ben er nog niet ver in maar ik verwacht er wel heel veel van. Ben benieuwd.
Heeft iemand hem al gelezen?

Ik ben bezig in Het vrouwenleger van senor Vivo van Louis de Bernières. Ik hou van romans die die typische Zuid-amerikaanse sfeer uitdesemen en deze vind ik dan ook opnieuw heel lekker weglezen.

Gruwelijke Verhalen van Edgar Allan Poe. Tot nu toe erg interessant! :)

Zojuist 'Een week in december' van Sebastian Faulks gelezen, het boek leest als een trein.
Naast het dagelijkse nippen aan Verzameld werk 3, van Karel van het Reve, ga ik nu beginnen aan 'Crematorium' van Rafael Chirbes, een binnen het Nederlands taalgebied zeer ondergewaardeerde schrijver. Daarna 'Over het doppen van bonen' van Wielaw Mysliwski.
Het wordt wel volgend jaar: ik heb moeten beloven dat ik me de komende dagen sociaal zal gedragen en de studeer/werkkamer gesloten zal houden.

Afgelopen december was voor mij vooral een fictie-maand. Ik las Quicksilver en The Confusion door Neal Stephenson, de eerste twee van een serie van drie historische- / science fiction romans, the Baroque Cycle, spelend in de tijd van de Verlichting. Dikke pillen, maar het kostte niet veel moeite de vaart erin te houden: bij Stephenson verkeer je tussen de wetenschappers, de groten der aarde (ook onze eigen stadhouder Willem III hoort daarbij) en hun hovelingen, bankiers, soldaten, zeerovers e.a. gespuis en het speelveld van al deze lieden bestrijkt een groot deel van de door recente ontdekkingen opengelegde wereld. Onderhoudend, intelligent en geestig is het allemaal. Het laatste deel, The System of the World houd ik nog even achter de hand om samen met Cryptonomicon te lezen. Dat laatste boek speelt in de 20ste eeuw, maar wordt bevolkt door nakomelingen van de protagonisten uit de Baroque Cycle (ik las zelfs ergens dat Stephenson deze drie turven ziet als inleiding op Cryptonomicon).
The Ghost door Robert Harris is een spannende thriller met een verrassende afloop gebaseerd op de figuur van Tony Blair.
In Stasiland blikt Anna Funder terug op de DDR-tijd, waarin één op de zes burgers rapporteerde aan de Stasi. Na lezing kijk ik heel anders tegen de ostalgie aan.
Ook erg goed vond ik de eerste drie Bernie Guntherboeken van Phillip Kerr, uitgebracht in de Berlijnse Trilogie. Het vooroorlogse en het naoorlogse Duitsland, wat een Rattenvanger was die Hitler. De volgende drie gaan beslist dit jaar nog gelezen worden.

En nu ben ik bezig aan Der Nazi und der Friseur, een roman over wo ii en de genocide bezien vanuit daderperspectief, geschreven door Edgar Hilsenrath. Jonathan Littell’s daderperspectief in De Welwillenden liet ik voorbijgaan omdat ik uit de recensies de indruk kreeg dat het toch wel erg om een “overkill” aan horror en perversiteiten ging. In tegenstelling tot Littell maakte Hilsenrath de oorlog zelf mee en wist als opgejaagde jood nauwelijks te overleven. Met betrekking tot de verschrikkingen is hij zeker niet gering, hij vertelt droog, en passant en sarcastisch. Nergens legt hij uit, moraliseren doet hij ook niet. Het was zoals het was, het ging zoals het ging.
Een merkwaardig en fascinerend boek. Ik lees het in het Duits, een makkelijk leesbaar en heel effectief Duits.
Ook ben ik begonnen aan het bekijken van Rainer Fassbinder’s Berlin Alexanderplatz, maar verder dan de eerste aflevering ben ik nog niet gekomen. Ligt dat aan Biberkopf of aan Fassbinder?, dat is de vraag waarop het antwoord vast nog wel even op zich zal laten wachten.

Ik las de bundel korte verhalen "Knippen" van de Amerikaan Ring Lardner. De kleine en lelijke kantjes van zowat alle personages worden getoond, zonder veel verdere uitleg. Geschreven in de jaren twintig van vorige eeuw en nog zeer de moeite waard. Achteraan ook nog een kort essay over Lardner van de vertaler Hans Heesen.

Ik ben nu bezig aan "Voor een zak met botten" van Lluís-Anton Baulenas.
Speelt zich af tijdens het Franco-regime in Spanje.

Ik lees nu 'WisselGeld' van Loes den Hollander.

Nadat ik voor enkele jaren Gloed van hem las en eind vorig jaar Land, Land.. ben ik nu bezig met Bekentenissen van een burger van Sandor Marai. Een autobiografische roman waar ik nog meer plezier beleef dan aan de twee voorgaande boeken. Nochthans is Eric De Kuyper in zijn laatste boek Het teruggevonden kind (pas gelezen essays over de autobiografie van de kindertijd -en een heel mooi boek), helemaal niet over Marai te spreken. Vanuit het standpunt van De Kuyper is dit wel te begrijpen. Hij verwacht dat de autobiografie van de kindertijd geschreven wordt vanuit het aanvoelen van het kind zelf en niet vanuit het terugkijken op die periode. Als voorbeeld van een goede autobiografie van de kindertijd haalt hij vooral Marcel Proust en diens Op zoek naar de verloren tijd aan. Zelf houd ik van beide benaderingen en blijf ik beide auteurs met veel genoegen lezen.

Ik heb sinds mijn vorige post alweer een boek uitgelezen: Terry Goodkind - De wet van Negen. Leuk, redelijk spannend, vlot geschreven fantasy. Je kan dit boek best lezen zonder de wetten van magie serie te hebben gelezen. Dat heb ik tenminste gedaan.
Nu ben ik bezig in Robin Hobb - Drakenhoeder en dat voelt gelijk als thuiskomen. Heerlijk lezen over de Wilde Regenlanders en zijn bewoners (zowel mensen als draken).
Dit boek heeft me uit mijn leesdipje gehaald.

En omdat ik me zo heerlijk voelde bij het boek van Robin Hobb ben ik doorgegaan in Leerling en meester van dezelfde schrijfster. Ik ben van plan de hele serie te gaan herlezen.

Elsa Morante: Verzamelde verhalen. Naast het vierde deel van het verzameld werk van Karel van het Reve ontstaat een ideaal recept voor een goede 'balsem voor de geest'.

De Welwillenden van Jonathan Littell.De gruwelen van de tweede wereldoorlog beschreven vanuit het perspectief van een der daders. Echt niet om voor je plezier te lezen maar wel een belangrijk boek vind ik. Nog minder een eigenlijke roman dan Kaputt van Curzio Malaparte dat ik kortgeleden las en al even gruwelijk en belangrijk is. Ook De Nazi en de kapper van Hilsenrath hoort in dit rijtje thuis. Ik kan me aansluiten bij wat Marieke54 in bericht 193 hierover schrijft. Haar wil ik de lezing van De Welwillenden toch aanraden, de gruwel en de perversiteiten staan er niet gratuit.

Heerlijk doorgegaan in deel 2 van Robin Hobb - Moordenaar des Konings.
Deel 1 smaakt duidelijk naar meer.

Ik lees Paradise van Toni Morrison.
Een aantal mannen dringt een 'klooster' binnen en vermoordt alle aanwezigen.
Via verhalen over die personen kom je erachter wat er allemaal in dat huis is gebeurd.
Niet zo moeilijk als ik gedacht had dat ze was.
Ik heb het inmiddels uit. Een erg goed boek.

De Andromeda dreiging van Michael Crichton

nog een oud exemplaar van 1968 gevonden op een rommelmarkt;
zalig die oude boeken...

Daar zijn rommelmarkten dan weer goed voor.

Ben begonnen in : het lijkenhuis van jefferson bass

En door in deel 3: Vermogen en Wijsheid van Robin Hobb

Inmiddels heb ik Paradise van Toni Morrison uit. Zie mijn bespreking.

Een geschiedenis van België van Marc Reynebeau: een buitengewoon fraai geschreven boek met een ronduit verfrissende kijk op geschiedenis.

Gisterenavond een begin gemaakt in Zeemeermin van Camilla Läckberg. Leest nu al weer lekker.

Ik lees nu de 50/50 moorden van steve mosby

En Camilla Läckberg - Zeemeermin is alweer uit.
Lekker te lezen boek. Niet super, maar misschien heeft dat ook met gewenning te maken. Na 6 boeken hebben de hoofdpersonages wel zo'n beetje hun vaste rol en uitspraken en denk je af en toe: Ja, dat weet ik nu wel.

Gelijk daarna begonnen in een nieuw boek: Simone van der Vlugt - Op klaarlichte dag
Dat is heel vreemd lezen, omdat het boek zich in mijn woonplaats afspeelt en ik mijn hoofdpersoon echt niet zou hebben laten wonen, waar Simone ze laat wonen.

Maar misschien moet ik dat maar even loslaten en gewoon niet aan die dingen denken.

Ik las twee zeer verontrustende boeken over de zaak Lucia de B., als eerste het boek van Lucia de Berk zelf en meteen daarna het boek van klokkenluider Metta de Noo, dit laatste omdat de korte bespreking ervan in de NRC me "opmerkelijk" leek (meteen "arrogant" zeggen is zo onaardig). Bleek te kloppen: recensent had het boek duidelijk niet gelezen. Ach het zonnetje? Wees dan een vent en plaats niks.

Nu lees ik iets ontspanneners: De tweeling van de Sinai door Janet Soskice.

Rituelen van Cees Nooteboom gelezen. Een mooie roman. Nu lees ik Meer van Jean Echenoz. Een geslaagde parodie op de spionageroman, af en toe hilarisch. Doet me denken aan de romans van Patrick Modiano. Ook hier is Parijs als stad sterk aanwezig en moet het boek het behalve van de humor vooral hebben van prachtig beschreven observaties van alledaagse gebeurtenissen.

Ben Meneer Pip van van Lloyd Jones aan het lezen.
Op het eiland Bougainville woedde tussen 1989 en 1997 een bloedige burgeroorlog. Tegen die achtergrond krijgen de kinderen van een klein dorpje in de jungle onderricht van een blanke leraar, Mr Watts, die hen voornamelijk onderwijst door Charles Dickens' 'Great expectations' voor te lezen en hen zo leert om hun fantasie te gebruiken. Uiteraard is de kracht van de literatuur niet groot genoeg om de gevechten buiten de deur te houden, en de dreiging (en soms uitbarsting) van geweld in dit boek is huiveringwekkend, maar uiteindelijk weet Mr Watts de kinderen toch een belangrijke les over menselijkheid mee te geven. Vanwege het verhaal en de link naar Dickens een aanrader.

Ik lees nu Dr. Jazz van Stine Jenssen. Gelukkig heel wat lichtvoetiger dan de andere 3 debuutromans die ik voor de Akademika Debutantenprijs gelezen heb.
Tot nu toe moet zij van mij de prijs krijgen, maar ja, ik moet nog 1 boek hierna lezen.

Wel prettig dat er nu al duidelijkheid is. Die drie andere kun je mooi vergeten, Corrie

Ben begonnen aan De Gabriëlclub van Joydeep Roy -Bhattacharya.

Ik lees nu Ysabel van Guy Gavriel Kay. Leest lekker. Lijkt me eigenlijk een Young Adult boek. Maar ook interessant door de connectie met Het Fionavar Tapijt van dezelfde schrijver. Ik heb het boek bijna uit en ben reuze benieuwd hoe het afloopt.

Ik ben bijna klaar met Verloren Illusies van Honorè de Balzac. Bijna 160 jaar geleden geschreven en nog zeer herkenbaar. Heel geestig boek dat "La comédie humaine" voortreffelijk beschrijft. Mede door de recente vertaling van Jan Versteeg een genoegen om te lezen.

De verborgen geschiedenis van Courtillon is geschreven door een meesterverteller.
Dit zou ik wat graag in delen op de radio horen voorlezen door laat ons zeggen een Jan Decleir.

Ik heb een tijdje gelezen het boek "Het lot van de familie Meijer" gelezen, een schitterend boek. Een aanrader voor iedereen.

Net uitgelezen: verzoeking van harlan coben

221 Ronnyreader: dat is mijn ervaring ook met dit boek. Je kunt het natuurlijk zelf ook voorlezen; ik kon die aandrang slechts met grote moeite bedwingen.

Inmiddels begonnen aan De tocht van de olifant van José Saramago. 'k Heb de schrijver te laat ontdekt, en zal dat nu goedmaken door de komende maanden zijn gehele (vertaalde) oeuvre te gaan lezen. Na de De stad der zienden en Het verzuim van de dood te hebben gelezen, heb ik voor mezelf dit leesproject opgesteld. De stapel boeken ligt klaar!

Zojuist heb ik De stille kracht van Couperus uitgelezen. Ik bliijf het meesterlijk vinden.
Nu ga ik beginnen aan The troubled empire : China in the Yuan and Ming dynasties van Timothy Brook. Het is het vijfde (en op een na laatste) deel van de door Harvard University Press uitgegeven History of imperial China. Vandaag was mijn bestelling bij de boekhandel binnen.

Ben allerlei 'gemakkelijke' boeken en thrillers aan het lezen i.v.m. drukte en allerlei andere zaken (een kleinkind!). Daarnaast lees ik 'Stil de tijd' van Joke Hermsen. Boeiend. Moet nu veel 'oma- boeken' gaan lezen. groetjes aan iedereen, Yvonne

Hartelijk gefeliciteerd Yvonne. Dat je maar veel plezier aan hem/haar mag beleven. Mijn oudste twee kleinkinderen gaan in september naar de brugklas. De tijd gaat snel, veel te snel.....

Ook van mij hartelijk gefeliciteerd Yvonne. Wat zijn 'oma-boeken?'

Wij hebben een kleinzoon Bengt (Zweedse naam). Oma boeken zijn boeken voor, door en over oma's. Nu heb ik liggen: Van oma mag dat wel, van Carry Slee. Maar een boek wat ik nog moet lezen - maar al wel heb liggen -is van Heleen Crul, Tussen de generaties over de nieuwe grootouders. En zo zijn er de voorleesboeken, de kleine boekjes, zelfs ritselboekjes die Bengt overigens vooral nog in zijn mond probeert te steken.

"voor, door en over oma's"

Lijkt me heerlijk voor Bengt, een oma die van verhalen en boeken houdt. En misschien ga je zelf nog wel toevoegen aan het genre.

Yvonne, vergeet vooral niet om tijdig het superleuke en originele boek "De Gruffalo" aan te schaffen. Het is door de BBC verfilmd, hier kun je de trailer zien: http://www.youtube.com/watch?v=Yq1ddK-Rlng&feature=related

Vanaf ongeveer drie jaar tot eindeloos kunnen kinderen van dit geestige verhaal genieten.

Enne... ik heb geen financieel voordeel bij de verkoop!
Groet, Loes

Inmiddels heb ik De Fionavar Trilogie van Guy Gavriel Kay helemaal gelezen. Boek 1 is daarvan het beste. Maar de trilogie als geheel is goed leesvoer ( ik zou de hele serie 3 1/2 ster geven)
Nu ben ik weer bezig in mijn herleesactie met de boeken van Robin Hobb, dit keer De Oproep van de Nar.

Inmiddels heb ik The troubled empire : China in the Yuan and Ming dynasties al een tijdje uit en ben ik bezig aan het laatste deel van de serie: China's last empire : the great Qing door William Rowe.

Ik beleef veel plezier aan Mama Tandoori.

Vakantie, dus veel leestijd. Ik ben nu bezig in De gouden Nar van Robin Hobb

De hele reeks History of Imperial China tot een einde gebracht. Meer dan tweeduizend jaar in zes delen. Geschiedenis van hoog niveau. Natuurlijk is het onvermijdelijk in zo'n serie die door verschillende auteurs wordt geschreven, dat er accentverschillen tussen de diverse delen zijn, maar ze hebben alle zes in elk geval gemeen, dat zij de ontwikkelingen van staat, maatschappij, economie en cultureel leven helder in beeld brengen. Het idee dat in China alles duizenden jaren hetzelfde is gebleven is echt wel achterhaald, maar dat wisten jullie natuurlijk al.

Ik ga nu maar eens aan iets heel anders beginnen: Luceberts Kalm aan kinderen, er komt nog wat bij.

Nu begonnen aan Joannes Stalpart van der Wielen : zijn leven en keur uit zijne lyrische gedichten uitgegeven door G.J. Hoogewerff, die verder vooral bekend is als kunsthistoricus.

(Bewerkt om een fout in Hoogewerffs naam te verbeteren.)

Tante Julia en meneer de schrijver van Mario Vargas llosa gelezen. Een van zijn luchtigere werken. Grotendeels autobiografisch, vergelijk met zijn echte autobiografie De vis in het water, die meer dan de moeite waard is om gelezen te worden.De man heeft wel een heel apart leven achter de rug.Het is een grappig soms hilarisch boek dat leest als een trein. Hij schreef ook veel ernstiger werk zoals onder andere het indrukwekkende Het feest van de bok, een gruwelijke reconstructie van de dictatuur van Trujillo in de Dominicaanse Republiek.
Nu lees ik Kentering van een huwelijk van Sandor Marai. Het verhaal van een huwelijk verteld vanuit drie standpunten :van de man, van de vrouw, en van de tweede vrouw van de man; Mooi boek tot hiertoe. Het thema bourgeoisie komt hier net als in veel van zijn werk aan bod.

De Gabriëlclub van Joydeep Roy -Bhattacharya heb ik toch even opzij moeten leggen. Kan me niet echt boeien.

Begonnen aan "Wagenrennen, spektakelshows in Rome en Constantinopel" van Fik Meijer. Zeer interessant en leest zeer vlot.

Groeten

Ik ben nu De oversteek van Justin Cronin aan het lezen. In feite heb ik het boek bijna uit. Ik vind het een geweldig boek. Heel intrigerend.

Stalpart heb ik uitgelezen. Geen grootse poëzie, maar nog altijd wel genietbaar.

Ik begin nu aan Mijn kinderleven door J.Hemelrijk. Herinneringen aan een Joodse jeugd rond 1900.

De Oversteek van Justin Cronin is uit. Geweldig boek. Nu ben ik bezig in het negende boek van Robin Hobb - Het lot van de Nar en in een pocketje van Tess Gerritsen - Prijs van de waarheid.

Ik voel me vandaag niet zo prettig, dus ik heb maar even gekozen voor wat makkelijks tussen door.

Dat is een fijn vooruitzicht, nog 4 te gaan. Ik was eind jaren 80 ong. helemaal verslingerd aan deze boeken.Ze worden ook niet minder, gelukkig.Het is een geweldige vondst, om vanuit die geheimzinnige bastaarden een roman-serie op te bouwen.
Ze is een mooie opvolger van auteurs als Rosemary Sutcliff.
Vriendelijke groet,Leo Willemse

Ben begonnen aan Toovertuin : romancen, sproken en arabesken van Hendrik de Vries, een mooie uitgave van Stols uit 1946.

Ik heb net dorsvloer vol confetti gelezen. Leest lekker weg, geeft een mooi beeld, maar maakt niet echt diepe indruk.

En ik begin nu in de proefkolonie, over de armenkolonie in Frederiksoord. Deze zomer heb ik pauperparadijs gelezen, erg interessant, kan het aanraden!

-->244 leowillemse:.

Ik ben de Hobbs aan het herlezen en dat is erg fijn. Veel dingen worden erg duidelijk als je de boeken snel na elkaar leest. Je ziet dat veel meer verbanden en de AHA momenten zijn niet van de lucht.

Inmiddels heb ik van Tess Gerritsen ook Onder het mes en Verdacht van moord uitgelezen. Nu ben ik weer in de eerdergenoemde Hobb aan het lezen.

Klaar met Hendrik de Vries: poëzie die haaks staat op wat tegenwoordig geschreven wordt, maar nog altijd indrukwekkend.
Nu maar eens iets heel anders: De wijsbegeerte der wiskunde : van Parmenides tot Bolzano van Evert W. Beth.

Alle 9 oudere Robin Hobb boeken heb ik uit. Heerlijk om te lezen en een feest van herkenning. Ik kom er wel achter dat ik ook heel veel dingen vergeten was.

Gisteren een begin gemaakt in Wolfsblad van Jennifer Fallon. Dat begint, zoals een goed fantasyboek betaamt, met heel veel namen en een ondoorzichtelijke politiek. Maar meestal komt dat wel op zijn pootjes terecht.

De wijsbegeerte der wiskunde : van Parmenides tot Bolzano van Evert W. Beth uitgelezen. Vooral het eerste gedeelte vond ik vrij moeilijk te volgen, omdat mijn kennis van de stand van zaken in de Griekse wiskunde in de vroege periode geringer is dan Beth vooronderstelt.
Ik ga nu Armance, de eerste roman van Stendhal lezen.

(Waarom werkt de touchstone naar Beth niet?)

Goh Henk, jij leest wel heel speciale boeken. Ben je zo met wiskunde bezig of met wijsbegeert?

Misschien is Beth nog nooit langs gekomen hier. Ik heb in mijn verzameling Nederlandse schrijvers die ook niet herkend worden. ik neem aan dat die nog geen eigen schrijvers profiel hebben of zo.

Ach, ik lees zo wat in het rond, dus van alles wat.

Beth heeft al lang een profiel. In post nr. 249 werkte de touchstone wel en nu ineens niet.

Ben al een hele tijd bezig in 2666 van Roberto Bolano. Ik vind het een fantastisch boek en zie er tegenop om het uit te hebben. Dus tussendoor lees ik vanalles, zodat ik het einde van het boek nog even kan uitstellen.

Ik lees Leven en Lot van Vasili Grossman. Tot hiertoe een overdonderende leeservaring. Sluit goed aan bij Kaputt van Curzio Malaparte, De welwillenden van Jonathan Littell en Omsingeld van Lidia Ginzburg. Boeken die ik de voorbije maanden las.

In de tussentijd uitgelezen Tatiana de Rosnay - Kwetsbaar. Mooi maar niet zo meeslepend als haar eerdere boeken Haar naam was Sarah en Die laatste zomer.

Ik ben gisteren begonnen in het volgende boek: Jane Casey - Spoorloos. Dat is wel erg spannend nu.

Jennifer Fallon - Wolfsblad was op zich een redelijk traditioneel fantasyboek. Lekker vlot leesbaar met een groot aantal personages erin (zoals eigenlijk wel in elk fantasyboek voorkomt). Ik ga deel 2 daarvan zeker lezen, want ik ben benieuwd naar de afloop van deze serie.

Armance, Standhals eerste roman heb ik uit. Ik vond het verrassend goed, een meesterwerk.
Nu ga ik Essais sur les libertés van Raymond Aron lezen. Mijn exemplaar, op 12 april voor € 1,-- gekocht, komt uit de bibliotheek van Michaël Zeeman. (Ben ik nu een heler?, vraag ik me soms af.)

Ik heb heel erg genoten van De vergeten tuin van Kate Morton. Een verhaal dat doordat het verteld wordt door meer personen steeds in een ander tijd speelt. Het beschrijft de speurtocht van een oudere dame naar haar afkomst, een speurtocht die later afgemaakt wordt door haar kleindochter.
Dit boek beviel zo goed, dat ik van de zelfde schrijfster een eerder boek hebt gepakt om te lezen, Het geheim van de zusters

Hans Fallada’s Jeder stirbt für sich allein is opnieuw vertaald: Alleen in Berlijn.
Ik lees momenteel (op de reader die zichzelf moet terugverdienen) de Engelse vertaling, Every Man Dies Alone, het is een meeslepend, verdrietig en prachtig verhaal!

-> 260

Ik las gisteren in de Boekenbijlage van de NRC een uitgebreid artikel over Hans Fallada, over zijn boeken en zijn leven. Ik heb nooit geweten dat zijn leven zo turbulent was.

Ik heb het ook gelezen en het boek genoteerd op mijn verlanglijstje. Kende eigenlijk alleen maar de naam van de schrijver.

> 261, 262

Ik las het zeer informatieve artikel (van Bas Heijne) ook, helaas (nog) niet op het internet te vinden. Het boek beschrijft o.a. enige heel rustige levens, die in de grootst mogelijke turbulentie terecht komen. Na lezing van Heijne's stuk vraag ik me af of hoofdpersoon Otto Quangel de man is die Fallada geweest had willen zijn.

Over Alone in Berlin IK heb er langer over gedaan dan normaal. Moest het boek namelijk wel af en toe wegleggen. Werd me dan te zwartgallig om in één keer tot me te nemen. Maar absoluut een aanrader om te lezen.

Hier het genoemde artikel.

Ik ben weer begonnen in de Deverryserie van Katharine Kerr. Het eerste boek dus Zilverdolk.
Heerlijk om te lezen.

Deze draad heeft meer dan 200 berichten. Het is raadzaam OPNIEUW te beginnen.

Draden die langer zijn dan 200 berichten zijn onaantrekkelijk voor nieuwkomers, en laden te langzaam voor leden met een minder snelle internetverbinding.

Begin opnieuw.