Dietmar Pieper

This book is a popular introduction to the history and particularities of the Habsburgers, that tied together many loose ends in my knowledge of European history. It consists of chapters that sketch a short biography of one of the Habsburger emperors and of chapters that zoom in on quirky details and myths.

Although I can imagine that many of the essays are too frivolous to stand the test of a trained historian, for a general audience this book is an amazing starting point for further studies.… (altro)

Onderhoudend en informatief boek over de geschiedenis van het huis Habsburg. In korte hoofdstukken wordt een beeld geschetst van de opkomst in het Zwitserse kanton Aargau waar in de elfde eeuw de eerste stenen woontoren van de Habsburgers gebouwd werd tot de ondergang in Wenen in 1918 toen keizer Karl I afstand moest doen van de troon. Journalisten van Der Spiegel maar ook bekende historici als Brigitte Hamann beschrijven uiteenlopende zaken als de alliantie met Spanje, Oostenrijk als zeemacht en de persoonlijkheden van de keizers. Ook opgenomen: een interview met 'der Chef des Hauses Habsburg' Karl en het verslag van een rondreis langs de voormalige grenzen van het Habsburgse rijk.

Het beeld dat blijft hangen is dat van een bescheiden imperialisme met als doel het bijeenhouden van de vele volkeren in het rijk en als middel daartoe een omvangrijke bureaucratie geleid door kleurrijke en kunstminnende keizers. Het kennelijk ook in Duitsland levende nostalgische verlangen naar dit rijk is wellicht gegrondvest op een verlangen naar de eenheid in verscheidenheid die de Donaumonarchie onder Franz Joseph kenmerkte. De gedachte daarachter wordt in het laatste hoofdstuk van dit boek door Eberhard Straub beschreven als 'Hinternational' en gesteld tegenover de aanvankelijk tolerante maar later intolerante Duitse vorm van nationalisme die wel moest leiden tot het uiteenvallen van het rijk in talloze natiestaten. Daar is geen van die staten echt gelukkig van geworden betoogt Straub. Vanuit die optiek bezien kan het huidige Europa wellicht nog wel iets van het Habsburgse Rijk leren. Het hoofdstuk en boek eindigt dan ook met de oproep aan de volkeren die eens tot het huis Oostenrijk behoorden om zich op 'de eigen veroostenrijking' te bezinnen 'und es sich endlich in gemeinsamen Haus Europas bequem zu machen'.

'Die Welt der Habsburger' is een goed boek omdat het een tamelijk compleet beeld weet te geven van de Habsburgse geschiedenis en daarbij ook nog in de toekomst schouwt.
Minpuntjes zijn wellicht dat het soms wat van de hak op de tak springt en niet erg diepgaand is. Maar mag je anders verwachten van een boek dat bijna duizend jaar geschiedenis van een keizerrijk in een notendop weet samen te vatten?… (altro)