Marco Kunst

Mooi verhaal, mooi geschreven ook, een Young Adult boek. kunst heeft er de Zilveren Griffel 2023 voor gekregen.
Mylo is 16 en samen met Mees, zijn vriend willen ze een experimentje uithalen met het patroon dat Mylo’s opa al jaren bewaart. Het gaat goed mis, Mylo knalt tegen het ding op het moment dat Mees zijn hoofd buigt. Mees is dood. Het schuldgevoel beheerst Mylo eindeloos en dodelijk. Zijn moeder en zijn opa kunnen hem niet troosten
. Zijn vader is er niet, die is vlak na zijn geboorte weggegaan. Opa vertelt hem dat dat Patroon uit de Vietnam-oorlog stamt, hij was met drie mede soldaten in het oerwoud en zag een Vietnamees van achteren in een boom. Hij kon in die ene seconde niet schieten en de Vietnamees schoot zijn kameraden dood.
Toen opa een zoon kreeg voedde hij hem met zeer harde hand op, waar hij een watje was geweest moest zijzelf zijn zoon een echte sterkte vent worden. Zó verminkte hij zijn zoon van binnen, die ging er vandoor toen hij opa Mylo heel liefdevol zag behandelen, als een lieve opa, waar hij een gewelddadige vader was geweest. Dus ging hij er vandoor. Terug naar Amerika waar opa vandaan kwam.
Opa en Mylo gaan zijn vader zoeken, ze vinden hem ook en zo loopt Mylo met zijn eigen verhaal rond en met die van zijn vader en zijn opa.
Allemaal beschadigd en vastzitten in een destructief Patroon.
Mylo besluit een eind aan zijn leven te maken. Op weg naar een rotsachtig gebied waar hij wil gaan springen ontmoet hij heel even een vriendelijk meisje dat hem zegt dat hij “ niets Moet”….
Als hij op het punt staat te springen is hij bang, zijn hele lijf protesteert en dan bedenkt hij dat hij niets Moet, hij kan ook kiezen en het verleden achter zich laten.
Mooi en mooi van taal en ontroerend.… (altro)