Roxane van Iperen

Ik snap echt helemaal niks van dit boek. Nadat Roxane van Iperen had met " 't Hooge Nest" indruk op mij had gemaakt, had ik me er veel meer van voorgesteld. Maar het onderwerp is verschrikkelijk schrijnend, huiselijk geweld en verwaarlozing is niet echt een onderwerp waar ik over wil lezen. Je zit voortdurend in het hoofd van M. en ziet alles wat er gebeurd door haar ogen. De vele verhuizingen, zowel met het hele gezin als alleen met haar moeder en broertje. Dan verstoppen ze zich op allerlei plekken, zoals vakantieparken. Maar de vader vindt hen altijd weer na verloop van tijd en dan wonen ze weer een poosje met zijn vieren ergens. M. krijgt nergens echte vrienden.
Het einde is een groot raadsel voor mij.… (altro)

This is a very wel-written and very well-argued book about the way right-radicalism continues to erode progressive and liberal ideals that shaped our society. The roots for this ongoing process can be traced back to the early 80s and the liberal "trickle-down" economic theories. Throughout the 20th century the Netherlands was governed by Christian and / or socialist idealism driven coalition governments, but in the late 90s saw this was eclipsed by the liberal party, which has had a domineering influence particularly over the past decade. During this time, the general idea about society changed from caring for the weak to fending for oneself. The author describes how the welfare society changedc to a bastion trying to defend welfare for the few from sharing with those in need.

In my opinion the author puts too much emphasis on the role of the international movement, particularly of QAnon on the developments in the Netherlands, but still her argument is very convincing.… (altro)

(I don't really consider telling you that they were captured by the Nazis to be a spoiler as the title of the book tells you they went to Auschwitz... but be warned I'm not going to bother with the spoiler html, m'kay?)

Amsterdam is where we are with the story of the Brilleslijper family: sisters Janny and Lien, their husbands, their brother and their parents - all were outspoken against the Nazi regime and all were targets due to their activities. They fed people who couldn't get food, hid everyone who asked and even ran an underground press. The sisters would hide the Resistance newspapers under the babies in the pram. Janny even once faked labor to get out of an interrogation. They were a very brave family.

Eventually the pressure from the authorities became too much. Friends impressed upon them the urgency to find a new situation and so the entire family moved into a country house named The High Nest in March 1943. There were some Nazi sympathizers near but enough forest and grounds to insulate them from prying eyes. The owners of the house knew of five individuals officially in residence but unofficially there were usually twenty to twenty-five people living there. Contacts gave the family extra ration cards and they tried to conceal how much food they bought, even establishing two different milk runs. Some keen-eyed shopkeepers cottoned on but kept their mouths shut. Their brother Jaap built in cabinetry or false walls in most rooms as hiding spots and he even did a small underground tunnel but never took that very far.

It was a "Jew Hunter" that found them. Janny and Lien were highly sought after and the man received an extra bounty for the capture. The families were broken up but the sisters were kept together and they passed through several camps: Westerbork, Bergen-Belsen and Auschwitz. Along the way they became friendly with another pair of Dutch sisters, Margot and Anne Frank, and their mother Edith. The four girls looked out for each other, sharing food and a bunk. Janny and Lien were there until the very end for Margot and Anne and gave them as much dignity in death as they could manage. And that's not saying much. Janny and Lien almost did not survive. They were terribly ill for a very, very long time after the liberation.

I had not read an account of anyone who had been with the Frank family in the camps and that was very interesting. The camp section of the telling is very bleak. Very graphic about lice and bodies, disease and lost of spirit. It's not necessarily fun reading but it is very educational and I think it's important to know history. I'm glad I read it but am not likely to re-read. Would recommend if you are interested in the subject matter.… (altro)

Een hooggeprezen boek, en ik begrijp ook wel waarom, maar mijn oordeel is toch niet onverdeeld positief. Van Iperen weet namelijk niet precies wat ze wil met dit boek c.q. er is geen focus. Zij is de bewoonster van het huis Het hooge nest uit 1900 en wil er de geschiedenis van schrijven. Het is gebouwd door Dirk Witte en de uitvoerige inleiding over hem is grotendeels irrelevant en ook bekend. Het verhaal van Het hooge nest als onderduikadres is werkelijk fascinerend. De joodse zusters Brilleslijper, hun familie, aanhang en vrienden uit onderduik en verzet worden uitstekend beschreven en is en het is onbegrijpelijk hoe zij met zijn allen, soms wel 20 personen, maanden en maanden in dit grote huis in het Gooi konden onderduiken totdat zij werden verraden en bijna allemaal opgepakt. Wat zag Nederland er toen nog anders uit en hoe kan oorlog toch ook minder totaal zijn dan je je tegenwoordig voorstelt! Ook de details over ritselen en regelen, verraad en ontsnappingen zijn fascinerend. Maar daarna wil van Iperen ook nog eigenlijk de hele Holocaust beschrijven: alle vreselijke kampervaringen, alles over Anne Frank met wie de zusters inderdaad in één kamp gezeten hebben, en nog veel meer. Alles vol algemene feiten over oorlog en Jodenvervolging die thuishoren in de publicaties van het Niod (en daar ook uit komen). Het soms documentaire karakter van gedeelten wringt met de talloze, zogenaamd letterlijk weergegeven, gesprekken en gedachten die bij een historische roman passen. Veel gebeurtenissen worden gebracht met een zo gratuite uitbarsting van verontwaardiging, hoe terecht die ook is, dat het gaat irriteren. Alsof ik zelf niet snap hoe verschrikkelijk en mensonwaardig het allemaal was! Ik vind dat ze beter had kunnen ophouden bij het verraad en oppakken van de bewoners van het Hooge nest tot en met hun deportatie naar Duitsland, met een vrij korte epiloog over de afloop (de zusters zelf overleefden het). Maar het centrale deel blijft erg mooi.… (altro)