Ad de Visser

Het boek 'De Renaissance' gaat dieper in op alle elementen die deze periode kenmerken, vanaf de passie voor kennis en roem tot en met de opbloei, de warme belangstelling voor het leven zelf. De pagina's zijn voorzien van verhelderende voetnoten. Ad de Visser plaatst gecentreerde zinnen als brug tussen te overdenken tekstdelen, enkele miniatuur portretten sieren hier en daar het geheel.
De indeling van het boek is gegroepeerd rond alles wat met de Renaissance een raakvlak heeft, te beginnen met Politiek en samenleving.
Ervaren hoe het theater destijds was is meegenieten van feestelijke voorstellingen, van opera en toneel van Marlowe en Shakespeare. Ficino verklaart zijn muziek en de Zuidnederlander Josquin des Prez wordt beschouwd als een van de grootste componisten van de Renaissance.
Een opmerkelijk geheel vormt Vakwetenschap en Ontdekkingsreizen, waarin di Pacioli, Tritheim, Copernicus en Paracelsus hun eigen ontdekkingen openbaar maken. De reizen van Vasco da Gama leveren een plastisch relaas op van hun wedervaren, evenals de belevenissen van edelman Pigafetta. Met een variant op de laatste passage van het boek wordt ook hier geen goud of zilver aangeboden aan Koning Klant, maar wel iets wat door een seigneur en een Hollandse madam op prijs wordt gesteld: een boek, waarin alles staat beschreven wat zoal is voorgevallen in de Renaissance!
De bronvermelding, met naamsaanduiding van de diverse vertalers en een tijdtabel vormen het sluitstuk van dit boek.'
Zinweb-recensie door Marianne Wulms-Hovens… (altro)

Nog al te vaak worden de middeleeuwen voorgesteld als een armzalige periode tussen oudheid en renaissance, een 'donker gat' waarin alle kwaliteiten van Grieken en Romeinen teloor waren gegaan en daarom opnieuw ontdekt behoorden te worden in de 'renaissance'.
Deze negatieve benadering is vooral veroorzaakt door de humanisten van deze renaissance ('wedergeboorte') die op nogal hautaine wijze de eigen verdiensten lieten schitteren door ze af te zetten tegen de 'onnozelheid' van de middeleeuwer. Pas in onze tijd heeft enige relativering van het 'sublieme' van de renaissance een aanzet gegeven tot 'eerherstel' van de middeleeuwen.… (altro)

Dat de Romeinen altijd de minderen van de Grieken zouden zijn geweest, is een even gratuite als hardnekkige bewering. Meer verantwoord en zeker zo charmant is het de Romeinen ànders te noemen. Toch zegt de Romein Cicero woordelijk: "Inzake theorie en literaire cultuur in al haar aspecten is Griekenland altijd onze meerdere geweest". Om daar onmiddellijk aan toe te voegen: "Nu was het niet moeilijk ons daarin de baas te zijn, omdat wij niet concurreerden".
Inderdaad, de Romeinen hadden andere prioriteiten en hebben – anders dan de Grieken die toch vooral denkers en dichters waren – zich voornamelijk geprofileerd als ambtenaren en militairen. "Het staat vast, Cicero weer, dat onze voorvaderen de samenleving met betere instellingen en wetten hebben georganiseerd. Wat militaire aangelegenheden betreft kan ik kort zijn: hierin hebben de onzen veel gepresteerd, zowel door hun dapperheid als ook, en zelfs nog meer, door hun kennis van zaken. En: Was er ooit bij enig volk zoveel ernst, zoveel volharding, grootmoedigheid en beproefde trouw, was er ooit een zo grote degelijkheid in alle opzichten, dat zij met die van onze voorvaderen te vergelijken is?"

Met o.m.: Lucretius' navolging van Epicurus, Seneca's Beata Vita, Cicero's Gesprekken in Tusculum, de 'eigen dingen' van Marcus Aurelius, Quintilianus' cursus retorica, Odi et amo van Catullus, Beatus ille en Carpe diem van Horatius, Ovidius' liefdeslessen, de scabreuze versjes van Martialis, Vergilius' bucolica, Satyricon van Petronius, Caesars De bello Gallico, Livius over Romulus & Remus,Tacitus over de Germanen, de 'faits divers' van Plinius de Oudere, de correspondentie van Plinius de Jongere, de geneeskunst van Galenus, Vitruvius' handboek bouwkunde en Juvenalis' gemopper op het 'onleefbare' Rome.
En verder apocriefe teksten, de geschiedenis der Joden van Flavius Josephus, fragmenten van Eusebius en Hiëronymus, Augustinus' Belijdenissen, de lichtfilosofie van Pseudo-Dionysius de Areopagiet en Boëthius' Vertroosting van de filosofie.… (altro)