Virginie Brac

Een eigengereide vrouwelijke crisispsychiater gelooft niet in de zelfmoord van een parlementslid; absurde gebeurtenissen geven haar gelijk. Chronologisch uitgewerkte thriller. De hoofdverhaallijn is doorspekt met psychotische crises tijdens de diensten van protagoniste, verbandhoudend met de spannende climax. Het verhaal staat in de tegenwoordige tijd, wat de lezer meesleept in de door pervers gedrag vrij harde gebeurtenissen. Geestige en gevoelige dialogen. Bekwame uitwerking van de psychologisch lastige karakters, ook dat van de protagoniste die kampt met een lichamelijke speling der natuur. Goede afwisseling van snelle en rustige episodes, toewerkend naar een nogal abrupt einde. Personages en intrige vallen buiten het gebruikelijke in het thrillergenre. Goede vertaling. Eerste van drie romans met deze psychiater. De derde werd in 2004 bekroond met de Grand Prix de Littérature Policière. De schrijfster is psychologe/scenarioschrijfster.… (altro)

Huiverend genot

In Parijs is een hoogstgeheim Centrum voor Psychiatrische Interventie actief, een soort hulplijn voor politiediensten in crisissituaties. Véra Cabral, vierendertig en psychiater, liet haar bloeiende praktijk achter om in nacht en ontij en tegen een eerder karig loon te gaan werken bij dit Centrum. Aanvankelijk lijkt De randen van de nacht vooral op een docusoap: hoe gaat het er aan toe op zo’n centrum? Wat voor zaken krijgen de psychiaters voor de kiezen? Hoe proberen ze een zelfmoordenaar zo ver te krijgen dat hij zijn beslissing herziet? Zijn ze echt van nut als een stel doorgedraaide terroristen een vliegtuig gijzelt? Hoe gaan ze zelf om met druk en mislukkingen? Razend interessant om weten allemaal, en verteld door de mond van Véra Cabral is het gewoonweg een huiverend genot om lezen.

Véra is dan ook een heerlijk personage dat met gemak het hele boek draagt. Ze is recht voor de raap, legt kritiek ijskoud naast zich neer en gaat er volledig voor. In haar werk ontmoet ze regelmatig hoofdinspecteur Thomas Sedan. Het is in feite de eerste keer in haar leven dat ze zich seksueel tot iemand aangetrokken voelt. Daar heeft ze het moeilijker meer dat met al die mafkezen, geflipten, halvegaren, zenuwlijders, psychopaten en gekken die ze beroepsmatig tegenkomt. De reden ligt bij haarzelf. Er is iets aan de hand met Véra, iets wat de lezer mondjesmaat te weten komt, en dan nog vooral via domme uitspraken van haar zussen. Véra stamt uit een omvangrijke familie, en zowel de familierelaties als de zorgen die onvermijdelijk de kop opsteken in zo’n grote groep, komen heel geloofwaardige voorbij.

Psychiatrische interventies en een doodnormale, ruziënde familie: tot zover lijkt het boek erg vrijblijvend en lijkt een plot heel erg ver weg. Dat kantelt als Cabral gelijkenissen vindt in alle zaken die ze de laatste tijd op haar bord kreeg. Vanaf dat moment is ze haar eigen leven niet meer zeker en komt ze in een wervelstorm van gebeurtenissen terecht die strak gecomponeerd naar een uitmuntende finale leiden.

Virginie Brac kent de wereld waarover ze schrijft. Ze studeerde psychologie in Frankrijk en de Verenigde Staten en werkte in het gevangeniswezen. Ze heeft al een zevental romans op haar naam staan en wordt momenteel in Frankrijk beschouwd als één van de toonaangevende Franse misdaadschrijfsters. De randen van de nacht is het eerste boek met psychiater Véra Cabral en verscheen oorspronkelijk in 2000. Haar derde roman met dit hoofdpersonage won in 2004 de Grand Prix de Littérature Policière. Het opent perspectieven voor de Nederlandse lezer: Brac werkt aan een hele reeks rond Véra Cabral. Mis deze eerste niet, het is een geweldig boek.… (altro)