Voula Mastori
Autore di sto gymnasio / στο γυμνάσιο
Sull'Autore
Fonte dell'immagine: via http://voula-mastori-author.blogspot.com/
Opere di Voula Mastori
Κάτω από την καρδιά της 2 copie
Πού πήγε το φεγγάρι απόψε; 2 copie
Στη χώρα των θαυμάτων 1 copia
Ένα - Ένα - Τέσσερα 1 copia
Δωριλένια 1 copia
Θόδωρος ο ... Αυτιάς 1 copia
Ψίθυροι αγοριών 1 copia
Εκείνη τη φορά... 1 copia
Ένα γεμάτο μέλια χεράκι 1 copia
Απορίες παιδιών: η θάλασσα 1 copia
Γιατί η θάλασσα είναι αλμυρή 1 copia
Γιατί δεν ξεχειλίζει η θάλασσα 1 copia
Το χρώμα της θάλασσας 1 copia
Που πήγε το φεγγάρι απόψε ? 1 copia
Etichette
Informazioni generali
- Nome canonico
- Mastori, Voula
- Data di nascita
- 1945
- Sesso
- female
- Nazionalità
- Greece
Utenti
Recensioni
Premi e riconoscimenti
Statistiche
- Opere
- 24
- Utenti
- 41
- Popolarità
- #363,652
- Voto
- 4.2
- Recensioni
- 1
- ISBN
- 13
Ήταν 15 Νοεμβρίου όταν μου το δώρισε η μητέρα μου, μόλις είχα γυρίσει από το σχολείο, βλέπετε, πάντα σημειώνω τις ημερομηνίες στις δεύτερες σελίδες των βιβλίων μου.( Ένα από τα πολλά που μου έμαθε η μητέρα σχετικά.) ''Ορίστε'', μου είπε, ''αφου δεν θέλεις μάθημα Ιστορίας από εμένα, αφού το σχολείο σου δεν πρόκειται να στα διδάξει, διάβασε.'' Κι έτσι έμαθα, γερά και σωστά, όχι μέσα από σχολικές γιορτές και φανφάρες, αλλά μέσα από τα μάτια ενός εμβρύου και της μητέρας του- μια μητέρα με την οποία είχα διανύσει μεγάλο δρόμο μέσα από τις περιπέτειες της- για τη μαύρη περίοδο της Δικτατορίας, για τους διωγμούς και τη δύναμη των νέων ανθρώπων να αλλάξουν τον κόσμο...που βέβαια ποτέ δε συμβαίνει, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση...Μόλις τελείωσα, ακολούθησε μια μεγάλη βόλτα με τη δική μου υπέροχη μητέρα στους χώρους της Αθήνας που σημαδεύτηκαν από τον επταετή εφιάλτη. Το Χημείο, το Πολυτεχνείο, τη Νομική, την περιοχή της Ομόνοιας και τον Εξαρχείων...Η μητέρα μιλούσε, βυθισμένη στο παρελθόν και τα μάτια της δεν έλεγαν να στεγνώσουν...Η μητέρα μου, της οποίας το θρυμματισμένο γόνατο από τα γκλομπς των...αρχών εκείνο το απόγευμα της 16ης Νοεμβρίου στα Χαυτεία ποτέ δεν έγιανε πλήρως, ούτε τα σημάδια στα μπράτσα και στα δάχτυλα από το πλήθος που έτρεχε να γλυτώσει από τις αύρες της άρχουσας εξουσίας...Την επόμενη φορά που θα γκρινιάξουμε για έλλειψη δημοκρατίας στην εποχή μας,καλύτερα να διαβάσουμε ένα βιβλίο σαν αυτό και να αναλογιστούμε πόσο εύκολα είναι τα λόγια, ειδικά από γενιές σαν τις δικές μας που δεν έζησαν σε καταπίεση και φίμωμα. Έχουμε τοση έλλειψη δημοκρατίας; Θα μπορούσαμε να πούμε, να γράψουμε ανενόχλητοι αυτή τη φράση σε μια τέτοια περίπτωση; Ας αφήσουμε τις κορώνες για τα μικρόφωνα των καναλιών στην Ερμού ή σε διάφορες σελίδες στο Facebook...Είναι και πιο δραματικά εκεί...
Πριν από λίγο έμαθα πως η Βούλα Μάστορη δεν βρίσκεται πια μαζί μας...Τώρα θα λέει τις ιστορίες της στους αγγέλους, κι εμείς που μεγαλώσαμε με τα βιβλία της θα τις πούμε στα παιδιά μας, σε μια προσπάθεια να αγαπήσουν το καλό βιβλίο....Καλό σας ταξίδι, κυρία Μάστορη...Η γενιά μου σας ευχαριστεί....… (altro)