Het kleintje is terug... en dat is... goed nieuws
Inderdaad goed nieuws. Konvooi is een van de beste sciencefictionreeksen sinds jaren. Net omdat het niet op sciencefiction lijkt. Oké, er zijn aliens, en ruimteschepen, maar elk album baadt in een andere sfeer. Deze keer bevinden we ons in feodaal Japan. Inderdaad, dat lees je goed: feodaal Japan! De talloze werelden waaruit Philippe Buchet en Jean David Morvan kunnen kiezen, vormen een ware zandbak waarin geen enkel kasteel op het andere lijkt.

Wanneer we Nävis in dit album aantreffen, is ze haast alles kwijt. Werk, vrienden, huis, alles. Ze klust wat bij als instructrice, en dan neemt men haar dat ook af. Wanneer ze met de rug tegen de muur staat, doet men haar een voorstel dat ze bijna niet kan weigeren: op zoek gaan naar Bobo, die verwikkeld geraakt is in het gekonkelfoes en gemanoeuvreer van twee vijandige fracties op de planeet Ribhehn. Dat de zaken gaandeweg ingewikkelder worden en dat Konvooi (een soort machtig conglomeraat van verschillende rassen) een niet altijd even frisse rol speelt, ziet men van verre al aankomen.

We verklappen niks als we zeggen dat aan het einde van het album de dingen er al rooskleuriger uitzien dan aan het begin. Al kan het in het volgende album weer compleet mislopen, we hebben namelijk niet veel fiducie in haar advocaat; de aalgladde Ehmte-Ciss-Ron (we geven het toe, als er een woordspelletje in verborgen zit dan hebben wij het niet door).

Knap van Morvan dat de twee verhaallijnen elkaar nergens voor de voeten lopen; aan de ene kant heb je de stormachtige geschiedenis die Nävis deelt met Konvooi, aan de andere kant kan je elk album als een op zich staand avontuur lezen. Voor de rest is het smullen van het tekenwerk van Buchet. Nu, we zijn geen kenners van het Verre Oosten, maar het ziet er toch allemaal heel overtuigend uit; de kimono's, de houten sandalen, de zwijgzame oude meester, de instrumenten, de manier van spreken. Het moet een moeilijke evenwichtsoefening geweest zijn, sciencefiction combineren met het Japan van enkele honderden jaren geleden. Maar net zoals sommige cocktails zijn het de onverwachte elementen die voor een onvergetelijke ervaring zorgen.

Eentje is geentje, en we kijken al uit naar de volgende. Ober! ( )