De manier waarop de ziel met het lichaam verenigd is, kunnen wij niet begrijpen, en toch is dat de mens, aldus een uitspraak van Augustinus. Ook latere filosofen hebben zich hierover het hoofd gebroken. Volgens Rene Descartes bestaan wij uit twee principes, namelijk stof en geest. Het contact tussen die beide domeinen zou tot stand komen in de epifyse of pijnappelklier. Als we zeggen dat er zowel een lichaam is als een ziel, zijn we er nog lang niet. Hebben we een lichaam plus een ziel in de vorm van een soort afscheidingsproduct van fysiologische processen, of is het tegenovergestelde het geval en bestaan we in wezen uit een geest, en is ons lichaam vanuit een geestelijke wereld voortgebracht? In nog andere bewoordingen: gehoorzamen het lichaam en het bewustzijn elk aan hun eigen wetmatigheden, of wordt ons doen en laten door een beginsel en wetgever beheerst? En verder: is het bewustzijn de oorsprong van allerlei besluiten en gedragingen of komen onze daden op een ander niveau tot stand ? De consequentie van dat laatste zou zijn dat we onszelf bedriegen als we menen dat het handelen voor een belangrijk deel op het bewustzijn steunt. De verschillende vormen van samenspel van psychische en lichamelijke processen komen in dit boek direct en indirect aan de orde, met dien verstande dat zware filosofische disputen zijn vermeden en dat de inhoud variaties op vele thema's bevat. Ook wordt hier en daar de vraag gesteld hoe maatschappij en wetenschap omgaan met allerlei problemen en verschijnselen inzake lichamelijke en geestelijke processen.