Ja... Wat ik van dit boek vind vind ik best lastig te zeggen. Het is een goed geschreven boek met veel details en het is heel realistisch beschreven. Nu ik wat ouder ben (als in sinds de vorige keer dat ik het gelezen heb) kan ik het wel waarderen want er zit een mooie verhaallijn in. Toen ik dit boek las toen ik in het eerste jaar van de middelbare school zat vond ik het een te heftig boek, ik kan nog herinneren dat toen het stuk was van het brandmerken ik gewoon niet door kon lezen. Alles werd zo beschreven alsof ik ernaast stond met geur en al. Dus een goed boek maar wel voor een wat oudere leeftijd naar mijn mening. ( )

Gelaagdheid
Bij de Cananefaten heeft Folkrad eer en onbezonnenheid: hij verdedigt een meisje dat bedreigd wordt en brengt daarmee zijn hele stam in problemen. Later in Pompei doet hij hetzelfde, alleen brengt daarmee alleen zichzelf in problemen. Uiteindelijk 'beloont' het leven hem er wel voor. Hij vlucht de stad uit voordat de Vesuvius uitbarst. Heel mooi klein detail vind ik dat de wind, volgens Folkrads geloof de voorvaderen, terugkomt als hij zijn eerste stap op land zet in Pompei. Dan weet hij dat zij bij hem zijn, het geeft hem rust.

Niet alle personages worden gevolgd. Je weet niet hoe het verder loopt met Branthild. Je weet niet hoe het afloopt met Chloë en met haar kind.

Voorspelbaarheid
Ik vond het niet voorspelbaar. Ze had voor een happy end kunnen kiezen: ze redden het kind en vluchten met zijn drieën de stad uit. Of voor een dramatische liefdesclimax: ze redden het kind maar komen daardoor met zijn drieën om onder de lava. Maar ze redt maar één hoofdpersonage en zelfs daarvan weet je niet 100% zeker of hij het gaat redden terug te komen in Nederland.

Traumatische ervaring Folkrad brengt hem in Pompei via slavenhandel over zee, traumatische ervaring Chloë brengt haar in Pompei over land. Folkrad redt met zijn dapperheid en rechtvaardigheidsgevoel twee keer een dame in nood. Met de dames loopt het in beide gevallen niet goed af, maar niet door zijn schuld.

De schrijfster kiest voor twee hoofdpersonen van ca 15 jaar: Folkrad, zoon van een stamhoofd, en Chloë, vondeling opgevangen door een herbergiersgezin. Het boek vertelt over hun levens en kan daarmee makkelijk jongens als meisjes als lezer aanspreken.

Het boek eindigt in Pompeji in het jaar 79 na Christus. Het verhaal beschrijft dat jaar en het jaar ervoor.

Het verhaal speelt zich af in Nederland, dat toen nog niet zo heette. De Cananefaten wonen in het Rijngebied dat bezet is door de Romeinen. Het tweede deel speelt in Roma. Uiteindelijk komen beide hoofdpersonen in een villa net buiten Pompei terecht.

Veel details over het leven in het Rijngebied, de acties van de Romeinen en de vijandigheid daartegen. Schuldgevoel van Folkrad dat later in perspectief gezet wordt (je vader had het ook aan de rest van de stam kunnen vertellen, kunnen evacueren). Machteloosheid van Chloë (ze wordt verkocht door eigen pleegfamilie, wordt misbruikt door centurion, zoon van eigenaar, haar kind wordt weggehaald) zet zich om in actie (ze gaat weer praten, helpt Folkrad, gaat haar kind zoeken)

Leuk boekje, maar niet zo bijzonder. ( )

Simone van der Vlught developed as a writer, by starting with the writing of books for your adult, and eventually publishing novels for regular readers, such as De reünie. This book, De slavenring was written for teenage readers, but is already very mature. A very pleasant read, that did not strike me as a book for younger people, especially. ( )