In deze korte roman van de succesvolle Franse schrijfster Emmanuèle Bernheim (1955) geeft een jonge vrouw in het door een metrostaking ontwrichte Parijse verkeer een lift aan een willekeurige man. Niet duidelijk is waar de reis in de file naar toe gaat, maar wel wat de amoureuze meerwaarde van het ritje kan zijn. De hoofdpersoon vraagt zich aanvankelijk af waar ze aan begonnen is, maar laat zich meeslepen als in een dagdroom in het avontuur. Waar een reële situatie in vorige romans van Emmanuèle Bernheim ("Een paar", "Zijn vrouw") geleidelijk geheimzinniger en surrealistischer werd, houdt het verhaal hier een hoog werkelijkheidsgehalte, waarbij vooral het accent valt op sensualiteit en een sterk verlangen zich over te geven aan het moment. In een zeer verfijnde, eenvoudige stijl is deze uitstekend vertaalde roman een mooi voorbeeld van de Baudelairiaanse "invitation au voyage", die een ontsnapping aan de alledaagse verveling mogelijk maakt.

Un univers de femmes toujours véridique et proche, bien qu’à la limite de la folie. Un monde à demi mot, clair-obscur. Intimisme et minimalisme. ( )