Sword-and-sandal fun in the pulp tradition of Edgar Rice Burroughs. Good worldbuilding. Barely adequate writing. This series is of course (in)famous for the weird BDSM-like slavery, but in these first few books it doesn't play that much of a role.

This second book is of a similar style to the first, so if you didn't like that one you won't like this. ( )

El exilio de Tarl Cabot ha llegado a su fin. Nuevamente está en Gor, la Contratierra, donde antes fuera el más poderoso y aclamado guerrerpo del planeta.

Pero todo ha cambiado: Ko-ro-ba, su ciudad natal ha sido brutalmente destruida. Su amada Talena ha desaparecido. Sus amigos están dispersos por el planeta. Y el propio Tarl Cabot está considerado como un proscrito al que hay que matar.Su única esperanza está en encontrar a los misteriosos Reyes Sacerdotes que gobiernan Gor y someterse a ellos. Pero Tarl Cabot no está dispuesto a ello…

El profesor de Filosofía John Lange nos presenta en sus novelas de Gor, firmadas como John Norman, un mundo salvaje y peligroso, en el cual sus habitantes se entregan libremente a sus instintos primitivos. Un mundo en el que la guerra y el sexo son una constante y en el que las pasiones más primitivas se han desatado. Con su serie de Crónicas de la Contratierra ha vendido millones de ejemplares en el mundo y ha visto llevado al cine el primer título de la serie.

We zijn vele jaren later. Tarl is na zijn vorig avontuur terug naar de Aarde gebracht, maar — check it out! — hij keert weer terug naar Gor.

Waar blijkt dat zijn stad gewoon wég is, en hij als stadloze persoon vogelvrij is.

Hij komt terecht in een stad die gerund wordt door vrouwen, en iedereen is er miserabel. De vrouwen incluis, want ah ja, vrouwen voelen zich gewoon beter als er een man is om hen te zeggen hoe zich te gedragen. Alle vrouwen zijn gemaskerd, en er is een redelijke Leather Goddesses of Phobos-vibe, gelijk dat het allemaal een vaag lesbische ondertoon heeft.

Tarl is een slaaf en wordt in de arena gesmeten om te vechten tegen andere slaven en uiteindelijk ook met een wilde en levensgevaarlijke tarn (een enorme roofvogel), maar slaagt erin om zich te bevrijden, en ge raadt nooit hoé. Inderdaad: de levensgevaarlijke tarn was zowaar zijn eigen tarn van jaren en jaren geleden, die zich hem nog herinnerde.

Afijn. hij ontsnapt, komt een tijdje later een slavenkaravaan tegen, en ge raadt het nooit: de oogverblindend mooie slavin die aan de boom geketend is, was zowaar de bazin van de stad die gerund werd door vrouwen!

De koningin van de stad haat Tarl. Maar eigenlijk haat ze hem omdat ze er heimelijk verliefd op is, omdat hij zo mannelijk is, wat de inwoners van haar stad niét zijn, en dat ze eigenlijk gewoon wil gedomineerd worden en de slaaf worden van een man die het beter weet dan de vrouwtjes.

Tarl wil ze natuurlijk bevrijden, maar het is ingewikkeld. Want hij wil ze niet alleen bevrijden, hij wil ook dat zij wil dat hij haar bevrijdt. Dat ze toegeeft dat ze als vrouw ondergeschikt is aan hem als man. Maar dat wil zij dan niet toegeven, terwijl ze het eigenlijk wel wil. Wheels within wheels.

Maar goed. Behalve dat het uiteraard totaal onverdedigbaar is in het Huidig Tijdsgewricht, en dat John Norman maar blijft worldbuilding in ons gezicht smijten, is het eigenlijk wel een onderhoudend boek. Beter dan het vorige. Ik geef het 3 sterren op 5, mostly harmless maar iets beter dan het eerste boek. ( )

I'm wondering if I might have been a little hasty in questioning this authors writing style last time. It seems to me that there are too few authors that make you want to immediately start the next book and in fact almost instill in you an intense desire to read them all as quickly as possible just so that you can begin again from the start. The funny thing is, it's clearly not just me and neither is it just male readers either. I've read many reviews that close with something along the lines of 'Jesus, WTF? but I'm definitely going to read the next one straight away.', or something to that effect anyway. I'm thinking it may be something to do with the simplistic writing style and that isn't meant as a criticism but rather as a compliment. It's extremely effective in drawing you into the story and you find you simply can't put the book down. It's a very deceptive style and one which works almost too well.

Excellent stuff, especially given the fact that it really shouldn't be! ( )

The second part of the Gor books. Interesting read, You need to be able to have some fantasy when reading ( )